Ton Koopman & Franz Schubert Filharmonia

Artyści

Palau de la Música Catalana

Palau de la Musica Catalana to olśniewający budynek położony w północnej części Starego Miasta w Barcelonie. Architektoniczny klejnot katalońskiego stylu Art Nouveau, zbudowany w latach 1905-1908, jego bogate wnętrze prezentuje prace regionalnych rzemieślników w postaci witraży, ceramiki, rzeźb, obrazów i kowalstwa. Szerokie zastosowanie szkła w konstrukcji obiektu tworzy oszałamiająco promienne wnętrza. Zakurzona czerwona fasada Palau ozdobiona jest popiersiami wielkich kompozytorów, w tym Bacha, Beethovena i Wagnera oraz kolorowymi mozaikami w kwiatowe wzory. W centrum Palau znajduje się wspaniała sala koncertowa, w całości oświetlona naturalnym światłem słonecznym dzięki niezwykłemu świetlikowi pośrodku bogato zdobionego sufitu, który jest popularny w muzyce symfonicznej i kameralnej. Według Lluísa Domènecha i Montanera, architekta, który zaprojektował Palau, celem było stworzenie "ogrodu dla muzyki" - cel ten zdecydowanie udało mu się osiągnąć.

Wolfgang Amadeusz Mozart

Prawdopodobnie najważniejszy kompozytor wszech czasów, Wolfgang Amadeusz Mozart był austriackim kompozytorem końca XVIII wieku. Urodzony w 1756 roku w Salzburgu, już od dzieciństwa wykazywał niezwykły talent muzyczny. Począwszy od piątego roku życia, skomponował ponad 600 utworów, w tym koncerty, symfonie, dzieła religijne i opery, zanim zmarł przedwcześnie w wieku 35 lat. Jego wpływ na kolejne pokolenia jest nie do przecenienia - Ludwig van Beethoven napisał o Mozarcie "potomni nie zobaczą takiego talentu ponownie przez 100 lat". Pomimo ogromnego sukcesu swoich kompozycji i uznania, jakie otrzymał w całej Europie, Mozart osiągnął niewielkie bezpieczeństwo finansowe i został pochowany w nieoznaczonym grobie na wiedeńskim cmentarzu St Marx.

Johann Sebastian Bach

Nazwisko Bach i słowo muzyk od dawna były synonimami w Niemczech, ponieważ świat widział 56 muzyków z tego rodu. Jednak to Johann Sebastian Bach, genialny kompozytor i wirtuoz gry na organach, nadał blasku swojemu rodowemu nazwisku. Urodził się 31 marca 1685 roku w Eisenach, małym miasteczku w Turyngii. W wieku 10 lat został sierotą i był wychowywany przez swojego starszego brata Johanna Christopha, który był organistą w sąsiednim mieście. To właśnie jego brat uczył muzyki młodego Johanna Sebastiana. Później przeniósł się do Luneburga, gdzie uczęszczał do szkoły kościelnej i opanował techniki gry na skrzypcach, altówce, fortepianie i organach w wieku 17 lat. Oprócz tego Bach był śpiewakiem chóralnym, a później, gdy jego głos się załamał, został asystentem kuranta. W 1703 roku Bach został zatrudniony jako nadworny muzyk w kaplicy księcia Johanna Ernsta III. Zdobył tam tak dobrą reputację, że został później zaproszony do Arnstadt, gdzie został organistą w Nowym Kościele, gdzie napisał swoje najlepsze dzieła organowe. W 1723 roku przeniósł się do Lipska, aby zostać choralistą w kościele św. Tomasza, gdzie pozostał aż do śmierci z powodu udaru mózgu w 1750 roku. W roku swojej śmierci przeszedł nieudaną operację oczu, w wyniku której stracił wzrok. W tym trudnym czasie jego druga żona Anna Magdalena pomogła mu napisać ostatnie utwory muzyczne. Spuścizna artystyczna Bacha jest ogromna. Tworzył kompozycje we wszystkich ówczesnych gatunkach: oratoria, kantaty, msze, motety, muzykę na organy, fortepian i skrzypce.