Sinfonisches Kammerorchester Berlin: Oratorium na Boże Narodzenie Bacha

Artyści

Philharmonie Berlin

Philharmonie to sala koncertowa otwarta w 1963 roku w Berlinie Zachodnim. Uważana jest za muzyczne serce stolicy Niemiec, a także za nowe centrum miejskie po upadku niesławnego muru berlińskiego. Jej charakterystyczny jasnożółty wygląd zewnętrzny i niezwykły kształt przypominający namiot szybko uczyniły z niej punkt orientacyjny miasta. Zaskakujący projekt i architektura były początkowo negatywnie postrzegane przez wielu, ale Philharmonie jest obecnie uważana za wzór dla sal koncertowych na całym świecie. Celem architekta, Hansa Scharouna, było zaprojektowanie sali koncertowej, w której centralny punkt - muzycy na platformie koncertowej - jest tak samo widoczny z każdego miejsca, co dało początek niezwykłemu kształtowi sali. Od czasu inauguracji Berliner Philharmonie gościła liczne koncerty, często z udziałem uznanych solistów i dyrygentów.

Johann Sebastian Bach

Nazwisko Bach i słowo muzyk od dawna były synonimami w Niemczech, ponieważ świat widział 56 muzyków z tego rodu. Jednak to Johann Sebastian Bach, genialny kompozytor i wirtuoz gry na organach, nadał blasku swojemu rodowemu nazwisku. Urodził się 31 marca 1685 roku w Eisenach, małym miasteczku w Turyngii. W wieku 10 lat został sierotą i był wychowywany przez swojego starszego brata Johanna Christopha, który był organistą w sąsiednim mieście. To właśnie jego brat uczył muzyki młodego Johanna Sebastiana. Później przeniósł się do Luneburga, gdzie uczęszczał do szkoły kościelnej i opanował techniki gry na skrzypcach, altówce, fortepianie i organach w wieku 17 lat. Oprócz tego Bach był śpiewakiem chóralnym, a później, gdy jego głos się załamał, został asystentem kuranta. W 1703 roku Bach został zatrudniony jako nadworny muzyk w kaplicy księcia Johanna Ernsta III. Zdobył tam tak dobrą reputację, że został później zaproszony do Arnstadt, gdzie został organistą w Nowym Kościele, gdzie napisał swoje najlepsze dzieła organowe. W 1723 roku przeniósł się do Lipska, aby zostać choralistą w kościele św. Tomasza, gdzie pozostał aż do śmierci z powodu udaru mózgu w 1750 roku. W roku swojej śmierci przeszedł nieudaną operację oczu, w wyniku której stracił wzrok. W tym trudnym czasie jego druga żona Anna Magdalena pomogła mu napisać ostatnie utwory muzyczne. Spuścizna artystyczna Bacha jest ogromna. Tworzył kompozycje we wszystkich ówczesnych gatunkach: oratoria, kantaty, msze, motety, muzykę na organy, fortepian i skrzypce.