(c) Palau de la Música Catalana Koncert noworoczny w Palau de la Música Catalana
Barcelona, Palau de la Música Catalana — Concert Hall
O wydarzeniu
Przeżyj urzekające melodie znanych kompozytorów klasycznych, takich jak Piotr Iljicz Czajkowski, Antonín Dvořák, Leonard Bernstein, Johann Strauss i Arthur Sullivan podczas długo oczekiwanego koncertu w cenionym Palau de la Música Catalana w Barcelonie. To wyjątkowe wydarzenie obiecuje przenieść publiczność do świata muzycznego piękna i wyrafinowania.
Zanurz się w urzekających walcach i polkach w wykonaniu znakomitej rodziny Straussów, znanej z nasycania swoich kompozycji humorem, dowcipem i zaraźliwym poczuciem optymizmu. Ten uświęcony tradycją koncert ożywia bogate dziedzictwo muzyczne Wiednia, ukazując niezwykły wkład słynnej dynastii muzyków. Zaznaczając przejście od uroczystości rodzinnych, dobrych życzeń i postanowień do ekscytacji skokami narciarskimi, ta ukochana tradycja jest idealnym sposobem na harmonijne rozpoczęcie nowego roku.
Palau de la Música Catalana
Palau de la Musica Catalana to olśniewający budynek położony w północnej części Starego Miasta w Barcelonie. Architektoniczny klejnot katalońskiego stylu Art Nouveau, zbudowany w latach 1905-1908, jego bogate wnętrze prezentuje prace regionalnych rzemieślników w postaci witraży, ceramiki, rzeźb, obrazów i kowalstwa. Szerokie zastosowanie szkła w konstrukcji obiektu tworzy oszałamiająco promienne wnętrza. Zakurzona czerwona fasada Palau ozdobiona jest popiersiami wielkich kompozytorów, w tym Bacha, Beethovena i Wagnera oraz kolorowymi mozaikami w kwiatowe wzory. W centrum Palau znajduje się wspaniała sala koncertowa, w całości oświetlona naturalnym światłem słonecznym dzięki niezwykłemu świetlikowi pośrodku bogato zdobionego sufitu, który jest popularny w muzyce symfonicznej i kameralnej. Według Lluísa Domènecha i Montanera, architekta, który zaprojektował Palau, celem było stworzenie "ogrodu dla muzyki" - cel ten zdecydowanie udało mu się osiągnąć.
Piotr Iljicz Czajkowski
VI Symfonia, napisana w 1893 roku, jest ostatnią symfonią Czajkowskiego, którą uważał za swoje najlepsze dzieło. Jej przydomek "Pathetique" sugeruje, że dzieło zawiera głębokie i głębokie kontemplacje na temat życia i śmierci. Jej muzyka jest mroczna i uroczysta, z wyjątkiem drugiej części walca. Wielu krytyków postrzegało tę symfonię jako autobiograficzny wyraz niespokojnego życia kompozytora. VI Symfonia miała swoją premierę 28 października 1893 roku i otrzymała dobre recenzje, ale nie wywołała sensacji. Dziewięć dni później kompozytor zmarł. Po jego śmierci symfonia została wykonana po raz kolejny na koncercie hołdowniczym i tym razem publiczność była głęboko poruszona przejmującą muzyką i odpowiednio ją doceniła.
Antonín Dvořák
Antonin Dvorak jest uważany za jednego z najbardziej znanych i wybitnych Czechów na świecie, ponieważ jego twórczość muzyczna zyskała międzynarodowe uznanie już za jego życia. Urodził się w 1841 roku w małej czeskiej wiosce w rodzinie rzeźnika. W wieku 6 lat Dvorak zaczął pobierać lekcje gry na skrzypcach i od razu stało się oczywiste, że chłopiec ma wyjątkowy talent muzyczny. W późniejszym okresie życia uczył się gry na fortepianie i organach, a także pracował w rzeźni. Gdy Dvorak skończył 16 lat, został przyjęty do Szkoły Organowej w Pradze, która kształciła przyszłych profesjonalnych kompozytorów. Po ukończeniu szkoły pozostał w Pradze, dołączył do orkiestry Karela Komzaka i zaczął aktywnie komponować własną muzykę. Jednak z trudem wiązał koniec z końcem i zawsze musiał pracować na boku, grając muzykę w kościołach i udzielając prywatnych lekcji muzyki. Wreszcie rok 1874 stał się punktem zwrotnym w jego życiu, kiedy wygrał grant finansowy w konkursie o nagrodę austriacką za 15 nadesłanych utworów. Pozwoliło mu to odejść z orkiestry i w pełni poświęcić się komponowaniu. W tym okresie napisał Tańce słowiańskie, Duety morawskie i Koncert skrzypcowy, które przyniosły mu ogromny sukces. W 1892 r. został zaproszony do nauczania w Konserwatorium Narodowym w Nowym Jorku, gdzie pozostał do 1895 r., po czym wrócił do domu. Zaczął uczyć w praskim konserwatorium, a później został jego dyrektorem. Aż do swojej śmierci w 1904 roku był odnoszącym sukcesy i lubianym kompozytorem, zarówno w swojej ojczyźnie, jak i na całym świecie.
Johann Strauss
Johann Strauss Jr, znany również jako król walca, jest najsłynniejszym austriackim kompozytorem muzyki tanecznej i operetek. Urodził się w 1825 roku na przedmieściach Wiednia. Chociaż jego ojciec, Johann Strauss I, był szanowanym kompozytorem, był całkowicie przeciwny decyzji syna o poświęceniu życia muzyce i chciał, aby zamiast tego został bankierem. Dlatego też chłopiec musiał uczyć się gry na skrzypcach dosłownie w tajemnicy. Jego nauczyciel, Franz Amon, był w rzeczywistości pierwszym skrzypkiem w orkiestrze jego ojca. W międzyczasie młody Strauss poszedł na politechnikę na prośbę ojca. W 1844 roku Johann Strauss Jr. założył własną małą orkiestrę, która występowała w różnych kasynach i restauracjach. Jednak jego ojciec, będąc bardzo wpływowym na lokalnej scenie muzycznej, dołożył wszelkich starań, aby orkiestra jego syna nie mogła grać w popularnych miejscach i wydarzeniach. Nie mogło to jednak powstrzymać młodego Straussa przed odniesieniem sukcesu w Austrii. Po śmierci ojca, Strauss połączył obie orkiestry i zaczął koncertować w Austrii i pobliskich krajach. Zarówno on, jak i jego młodsi bracia, którzy również byli kompozytorami, cieszyli się sławą dzięki swojej muzyce tanecznej, która brzmiała wówczas tak nowocześnie i innowacyjnie. Johann Strauss podróżował również do Stanów Zjednoczonych, gdzie pobił rekord dyrygując orkiestrą złożoną z 1000 osób. Aż do swojej śmierci w 1899 roku, Strauss był niezwykle popularny dzięki swojej lekkiej i żywej muzyce, pełnej szczęścia, radości życia i przyjemności. Jego utwory celebrują piękno natury, szum wody, powiew wiatru i szum liści drzew.
Adres
Palau de la Música Catalana, c/ Palau de la Música, 4‐6, Barcelona, Hiszpania — Zobacz na Mapach Google
