Koncert świąteczny w kościele La Madeleine: Cztery pory roku i kolędy Vivaldiego

Artyści

Eglise de la Madeleine

Eglise de la Madeleine to XIX-wieczny kościół rzymskokatolicki, który przyciąga wzrok w swojej pięknej lokalizacji między Place de la Concorde i Palais Garnier w Paryżu. Proces budowy trwał ponad 80 lat, ponieważ plany budynku - i tych, którzy go finansowali - ulegały wielu zmianom. Początkowo miał to być hołd Napoleona dla jego zwycięskiej armii, a neoklasycystyczny styl, nawiązujący do starożytnej rzymskiej świątyni, zachował ogromne stojące kolumny wcześniejszych kościołów w tym miejscu. Wewnątrz Eglise de la Madeleine można podziwiać piękne neobizantyjskie mozaiki, obrazy i rzeźby. Neoklasycystyczna architektura i imponujące dekoracje wewnętrzne tworzą doskonałą atmosferę dla klasycznych koncertów, które odbywają się w kościele przez cały rok. Wspaniałe organy piszczałkowe, uważane za jeden z najbardziej imponujących instrumentów w Paryżu pod względem piękna tonalnego, odgrywają swoją rolę w muzycznym życiu La Madeleine.

Franz Schubert

Franz Schubert, jeden z ojców romantyzmu w muzyce, podczas swojego dość krótkiego życia zawsze był niedocenianym geniuszem, który nigdy nie zyskał publicznego uznania. Jego muzyką zachwycała się jedynie rodzina i przyjaciele, a większość jego dzieł została odkryta i opublikowana dopiero wiele lat po jego śmierci. Franz Schubert urodził się 31 marca 1797 roku na przedmieściach Wiednia. Jego ojciec i najstarszy brat byli muzykami amatorami i nauczyli go gry na fortepianie i skrzypcach. W wieku 11 lat Schubert był śpiewakiem w chórze przy parafii w Lichtenthal, a później wziął udział w przesłuchaniu Antonio Salieriego i został przyjęty do chóru cesarskiego. W tym okresie młody Franz zaczął komponować własne utwory. Jednak po złamaniu się głosu musiał opuścić chór i w 1814 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel w tej samej szkole parafialnej, co jego ojciec. Nigdy nie przestał komponować, a 4 lata później postanowił rzucić nauczanie i całkowicie poświęcić się muzyce. Z tego powodu poróżnił się z ojcem i z trudem wiązał koniec z końcem. W 1818 roku Schubert udał się do Wiednia, gdzie poznał Vogla. Razem dawali prywatne koncerty w małych arystokratycznych kręgach, grając głównie pieśni, których Schubert napisał około 600. Franz Schubert dał tylko jeden duży publiczny koncert w całym swoim życiu w marcu 1828 roku, który został bardzo ciepło przyjęty przez publiczność. Jednak jego stan zdrowia pogarszał się i w listopadzie tego samego roku zmarł na gorączkę tarczycy w wieku 31 lat.

Franz Schubert

Franz Schubert, jeden z ojców romantyzmu w muzyce, podczas swojego dość krótkiego życia zawsze był niedocenianym geniuszem, który nigdy nie zyskał publicznego uznania. Jego muzyką zachwycała się jedynie rodzina i przyjaciele, a większość jego dzieł została odkryta i opublikowana dopiero wiele lat po jego śmierci. Franz Schubert urodził się 31 marca 1797 roku na przedmieściach Wiednia. Jego ojciec i najstarszy brat byli muzykami amatorami i nauczyli go gry na fortepianie i skrzypcach. W wieku 11 lat Schubert był śpiewakiem w chórze przy parafii w Lichtenthal, a później wziął udział w przesłuchaniu Antonio Salieriego i został przyjęty do chóru cesarskiego. W tym okresie młody Franz zaczął komponować własne utwory. Jednak po złamaniu się głosu musiał opuścić chór i w 1814 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel w tej samej szkole parafialnej, co jego ojciec. Nigdy nie przestał komponować, a 4 lata później postanowił rzucić nauczanie i całkowicie poświęcić się muzyce. Z tego powodu poróżnił się z ojcem i z trudem wiązał koniec z końcem. W 1818 roku Schubert udał się do Wiednia, gdzie poznał Vogla. Razem dawali prywatne koncerty w małych arystokratycznych kręgach, grając głównie pieśni, których Schubert napisał około 600. Franz Schubert dał tylko jeden duży publiczny koncert w całym swoim życiu w marcu 1828 roku, który został bardzo ciepło przyjęty przez publiczność. Jednak jego stan zdrowia pogarszał się i w listopadzie tego samego roku zmarł na gorączkę tarczycy w wieku 31 lat.

Antonio Vivaldi

Antonio Vivaldi przeszedł do historii jako twórca gatunku koncertu instrumentalnego i ojciec muzyki orkiestrowej. Urodził się w Wenecji 4 marca 1678 roku. Vivaldi był słabym i chorowitym dzieckiem cierpiącym na astmę, co jednak nie powstrzymało go przed całkowitym poświęceniem się muzyce. Jego ojciec, Giovanni Batista, zawodowy skrzypek, nauczył swojego starszego syna Antonio gry na skrzypcach. Wraz z ojcem młody Antonio poznał najlepszych muzyków ówczesnej Wenecji i dawał koncerty w lokalnych kościołach. Pracował również jako nauczyciel gry na skrzypcach, a później jako dyrektor muzyczny w sierocińcu Ospedalle della Pieta. W międzyczasie komponował koncerty, utwory sakralne i muzykę wokalną, a w 1713 roku zdobył wielkie uznanie dzięki sakralnej muzyce chóralnej. Vivaldi zafascynował się światem opery i pracował zarówno jako kompozytor operowy, jak i impresario w Teatro San Angelo. W 1717 roku otrzymał prestiżową posadę na dworze książęcym w Manua jako dyrektor muzyki świeckiej i pracował tam do około 1720 roku. W tym czasie skomponował swoje znane na całym świecie arcydzieło Cztery pory roku. W latach trzydziestych jego kariera podupadła, gdy jego muzyka stała się niemodna i wielki kompozytor zmarł w biedzie. Świat potrzebował dwóch stuleci, aby ponownie odkryć i ocenić muzykę Vivaldiego, ponieważ po jego śmierci została ona pogrzebana w zapomnieniu. Na początku XX wieku odnaleziono wiele nieznanych wcześniej utworów, które natychmiast podbiły serca melomanów.

Antonio Vivaldi

Antonio Vivaldi przeszedł do historii jako twórca gatunku koncertu instrumentalnego i ojciec muzyki orkiestrowej. Urodził się w Wenecji 4 marca 1678 roku. Vivaldi był słabym i chorowitym dzieckiem cierpiącym na astmę, co jednak nie powstrzymało go przed całkowitym poświęceniem się muzyce. Jego ojciec, Giovanni Batista, zawodowy skrzypek, nauczył swojego starszego syna Antonio gry na skrzypcach. Wraz z ojcem młody Antonio poznał najlepszych muzyków ówczesnej Wenecji i dawał koncerty w lokalnych kościołach. Pracował również jako nauczyciel gry na skrzypcach, a później jako dyrektor muzyczny w sierocińcu Ospedalle della Pieta. W międzyczasie komponował koncerty, utwory sakralne i muzykę wokalną, a w 1713 roku zdobył wielkie uznanie dzięki sakralnej muzyce chóralnej. Vivaldi zafascynował się światem opery i pracował zarówno jako kompozytor operowy, jak i impresario w Teatro San Angelo. W 1717 roku otrzymał prestiżową posadę na dworze książęcym w Manua jako dyrektor muzyki świeckiej i pracował tam do około 1720 roku. W tym czasie skomponował swoje znane na całym świecie arcydzieło Cztery pory roku. W latach trzydziestych jego kariera podupadła, gdy jego muzyka stała się niemodna i wielki kompozytor zmarł w biedzie. Świat potrzebował dwóch stuleci, aby ponownie odkryć i ocenić muzykę Vivaldiego, ponieważ po jego śmierci została ona pogrzebana w zapomnieniu. Na początku XX wieku odnaleziono wiele nieznanych wcześniej utworów, które natychmiast podbiły serca melomanów.