Interpreti Veneziani: Cztery pory roku w Wenecji

Artyści

Chiesa di San Vidal

San Vidal (San Vitale) to wenecka sala koncertowo-widowiskowa znajdująca się w dzielnicy San Marco, na jednym z końców Campo Santo Stefano. Założony pod koniec XI wieku przez dożę Vitale Faliera na cześć jego imiennika, budynek spłonął i został zastąpiony w XVI wieku. Dalsze renowacje były konieczne w XVII wieku i zostały ukończone w stylu tego okresu. Wewnętrzna sala ma sklepiony sufit, obrazy Pellegriniego i Piazzetty z XVII wieku oraz szczegółowe prezbiterium autorstwa Vittore Carpaccio. Ołtarz przedstawia San Vidal na koniu z ośmioma świętymi, nad którymi czuwa Dziewica z Dzieciątkiem. Kompozytor Baldassare Galuppi został tu pochowany, choć jego pogrzeb odbył się w pobliskim kościele Santo Stefano, a w sali nie można znaleźć nagrobka.

Antonio Vivaldi

Antonio Vivaldi przeszedł do historii jako twórca gatunku koncertu instrumentalnego i ojciec muzyki orkiestrowej. Urodził się w Wenecji 4 marca 1678 roku. Vivaldi był słabym i chorowitym dzieckiem cierpiącym na astmę, co jednak nie powstrzymało go przed całkowitym poświęceniem się muzyce. Jego ojciec, Giovanni Batista, zawodowy skrzypek, nauczył swojego starszego syna Antonio gry na skrzypcach. Wraz z ojcem młody Antonio poznał najlepszych muzyków ówczesnej Wenecji i dawał koncerty w lokalnych kościołach. Pracował również jako nauczyciel gry na skrzypcach, a później jako dyrektor muzyczny w sierocińcu Ospedalle della Pieta. W międzyczasie komponował koncerty, utwory sakralne i muzykę wokalną, a w 1713 roku zdobył wielkie uznanie dzięki sakralnej muzyce chóralnej. Vivaldi zafascynował się światem opery i pracował zarówno jako kompozytor operowy, jak i impresario w Teatro San Angelo. W 1717 roku otrzymał prestiżową posadę na dworze książęcym w Manua jako dyrektor muzyki świeckiej i pracował tam do około 1720 roku. W tym czasie skomponował swoje znane na całym świecie arcydzieło Cztery pory roku. W latach trzydziestych jego kariera podupadła, gdy jego muzyka stała się niemodna i wielki kompozytor zmarł w biedzie. Świat potrzebował dwóch stuleci, aby ponownie odkryć i ocenić muzykę Vivaldiego, ponieważ po jego śmierci została ona pogrzebana w zapomnieniu. Na początku XX wieku odnaleziono wiele nieznanych wcześniej utworów, które natychmiast podbiły serca melomanów.