Eglise Saint‐Germain‐des‐Prés: Mozart — Requiem, Bach — Gloria Mass in B, Händel — Alleluia Messiah

Artyści

Eglise Saint-Germain-des-Prés

Najstarszy romański kościół w Paryżu, Saint-Germain-des-Prés, został założony w VI wieku jako opactwo. Kościół przechodził okresowe rekonstrukcje, które były konieczne ze względu na najazdy Normanów w IX wieku i pożary z czasów rewolucji, aż do XIX wieku. Jednak romańskie linie wczesnego wnętrza są nadal rozpoznawalne pod farbą XIX-wiecznych fresków. Nazwa kościoła została również nadana jego dzielnicy (dzielnica Saint-Germain-des-Prés), tętniącej życiem okolicy w 6. dzielnicy Paryża, tradycyjnie popularnej wśród pisarzy i intelektualistów, a także siedziby ruchu egzystencjalistycznego Sartre'a i de Beauvoir.

Wolfgang Amadeusz Mozart

Prawdopodobnie najważniejszy kompozytor wszech czasów, Wolfgang Amadeusz Mozart był austriackim kompozytorem końca XVIII wieku. Urodzony w 1756 roku w Salzburgu, już od dzieciństwa wykazywał niezwykły talent muzyczny. Począwszy od piątego roku życia, skomponował ponad 600 utworów, w tym koncerty, symfonie, dzieła religijne i opery, zanim zmarł przedwcześnie w wieku 35 lat. Jego wpływ na kolejne pokolenia jest nie do przecenienia - Ludwig van Beethoven napisał o Mozarcie "potomni nie zobaczą takiego talentu ponownie przez 100 lat". Pomimo ogromnego sukcesu swoich kompozycji i uznania, jakie otrzymał w całej Europie, Mozart osiągnął niewielkie bezpieczeństwo finansowe i został pochowany w nieoznaczonym grobie na wiedeńskim cmentarzu St Marx.

Georg Friedrich Händel

Pochodzący z Anglii i mający niemieckie korzenie Georg Handel był prawdziwym muzycznym pionierem, łączącym tradycje muzyczne kompozytorów angielskich, włoskich i niemieckich. Urodził się w 1685 roku w Halle w Niemczech, w bardzo religijnej i konserwatywnej rodzinie. Jego ojciec marzył, aby jego syn został prawnikiem i nie pozwalał młodemu Georgowi grać na instrumentach muzycznych w domu. Jednak książę Johann Adolf przypadkowo usłyszał jego grę w kaplicy i przekonał ojca Georga, by pozwolił synowi na edukację muzyczną. W ten sposób Handel został uczniem słynnego organisty i kompozytora Friedricha Zachowa. Pierwszy sukces przyszedł do Haendla w 1705 roku, kiedy przeniósł się do Hamburga i wystawił swoje dwie premierowe opery, Almira i Nero, w Oper am Gänsemarkt. Almira natychmiast stała się główną atrakcją teatru i została wystawiona około 20 razy. W następnym roku Handel przeniósł się do Włoch, gdzie otrzymał wysokie uznanie i został postawiony na tym samym poziomie, co renomowani włoscy kompozytorzy tamtych czasów. W 1710 roku Handel udał się do Londynu, gdzie później postanowił się osiedlić. Tam napisał sakralny utwór chóralny "Te Deum", który został odegrany w katedrze św. Pawła podczas ceremonii poświęconej podpisaniu traktatu utrechckiego. Od tego momentu stał się czołowym kompozytorem Anglii, ponieważ kraj ten nie miał żadnych rodzimych wybitnych kompozytorów. Jego twórczość koncentrowała się głównie na operach, ale do 1730 r. gatunek opery włoskiej przestał być popularny, a sukces Handla zmalał. Przez ostatnie lata swojego życia, aż do śmierci w 1759 roku, komponował głównie oratoria, w tym słynnego i wspaniałego Mesjasza.

Johann Sebastian Bach

Nazwisko Bach i słowo muzyk od dawna były synonimami w Niemczech, ponieważ świat widział 56 muzyków z tego rodu. Jednak to Johann Sebastian Bach, genialny kompozytor i wirtuoz gry na organach, nadał blasku swojemu rodowemu nazwisku. Urodził się 31 marca 1685 roku w Eisenach, małym miasteczku w Turyngii. W wieku 10 lat został sierotą i był wychowywany przez swojego starszego brata Johanna Christopha, który był organistą w sąsiednim mieście. To właśnie jego brat uczył muzyki młodego Johanna Sebastiana. Później przeniósł się do Luneburga, gdzie uczęszczał do szkoły kościelnej i opanował techniki gry na skrzypcach, altówce, fortepianie i organach w wieku 17 lat. Oprócz tego Bach był śpiewakiem chóralnym, a później, gdy jego głos się załamał, został asystentem kuranta. W 1703 roku Bach został zatrudniony jako nadworny muzyk w kaplicy księcia Johanna Ernsta III. Zdobył tam tak dobrą reputację, że został później zaproszony do Arnstadt, gdzie został organistą w Nowym Kościele, gdzie napisał swoje najlepsze dzieła organowe. W 1723 roku przeniósł się do Lipska, aby zostać choralistą w kościele św. Tomasza, gdzie pozostał aż do śmierci z powodu udaru mózgu w 1750 roku. W roku swojej śmierci przeszedł nieudaną operację oczu, w wyniku której stracił wzrok. W tym trudnym czasie jego druga żona Anna Magdalena pomogła mu napisać ostatnie utwory muzyczne. Spuścizna artystyczna Bacha jest ogromna. Tworzył kompozycje we wszystkich ówczesnych gatunkach: oratoria, kantaty, msze, motety, muzykę na organy, fortepian i skrzypce.