Cztery pory roku Vivaldiego w starej Pradze

Artyści

Wolfgang Amadeusz Mozart

Prawdopodobnie najważniejszy kompozytor wszech czasów, Wolfgang Amadeusz Mozart był austriackim kompozytorem końca XVIII wieku. Urodzony w 1756 roku w Salzburgu, już od dzieciństwa wykazywał niezwykły talent muzyczny. Począwszy od piątego roku życia, skomponował ponad 600 utworów, w tym koncerty, symfonie, dzieła religijne i opery, zanim zmarł przedwcześnie w wieku 35 lat. Jego wpływ na kolejne pokolenia jest nie do przecenienia - Ludwig van Beethoven napisał o Mozarcie "potomni nie zobaczą takiego talentu ponownie przez 100 lat". Pomimo ogromnego sukcesu swoich kompozycji i uznania, jakie otrzymał w całej Europie, Mozart osiągnął niewielkie bezpieczeństwo finansowe i został pochowany w nieoznaczonym grobie na wiedeńskim cmentarzu St Marx.

Franz Schubert

Franz Schubert, jeden z ojców romantyzmu w muzyce, podczas swojego dość krótkiego życia zawsze był niedocenianym geniuszem, który nigdy nie zyskał publicznego uznania. Jego muzyką zachwycała się jedynie rodzina i przyjaciele, a większość jego dzieł została odkryta i opublikowana dopiero wiele lat po jego śmierci. Franz Schubert urodził się 31 marca 1797 roku na przedmieściach Wiednia. Jego ojciec i najstarszy brat byli muzykami amatorami i nauczyli go gry na fortepianie i skrzypcach. W wieku 11 lat Schubert był śpiewakiem w chórze przy parafii w Lichtenthal, a później wziął udział w przesłuchaniu Antonio Salieriego i został przyjęty do chóru cesarskiego. W tym okresie młody Franz zaczął komponować własne utwory. Jednak po złamaniu się głosu musiał opuścić chór i w 1814 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel w tej samej szkole parafialnej, co jego ojciec. Nigdy nie przestał komponować, a 4 lata później postanowił rzucić nauczanie i całkowicie poświęcić się muzyce. Z tego powodu poróżnił się z ojcem i z trudem wiązał koniec z końcem. W 1818 roku Schubert udał się do Wiednia, gdzie poznał Vogla. Razem dawali prywatne koncerty w małych arystokratycznych kręgach, grając głównie pieśni, których Schubert napisał około 600. Franz Schubert dał tylko jeden duży publiczny koncert w całym swoim życiu w marcu 1828 roku, który został bardzo ciepło przyjęty przez publiczność. Jednak jego stan zdrowia pogarszał się i w listopadzie tego samego roku zmarł na gorączkę tarczycy w wieku 31 lat.

Antonín Dvořák

Antonin Dvorak jest uważany za jednego z najbardziej znanych i wybitnych Czechów na świecie, ponieważ jego twórczość muzyczna zyskała międzynarodowe uznanie już za jego życia. Urodził się w 1841 roku w małej czeskiej wiosce w rodzinie rzeźnika. W wieku 6 lat Dvorak zaczął pobierać lekcje gry na skrzypcach i od razu stało się oczywiste, że chłopiec ma wyjątkowy talent muzyczny. W późniejszym okresie życia uczył się gry na fortepianie i organach, a także pracował w rzeźni. Gdy Dvorak skończył 16 lat, został przyjęty do Szkoły Organowej w Pradze, która kształciła przyszłych profesjonalnych kompozytorów. Po ukończeniu szkoły pozostał w Pradze, dołączył do orkiestry Karela Komzaka i zaczął aktywnie komponować własną muzykę. Jednak z trudem wiązał koniec z końcem i zawsze musiał pracować na boku, grając muzykę w kościołach i udzielając prywatnych lekcji muzyki. Wreszcie rok 1874 stał się punktem zwrotnym w jego życiu, kiedy wygrał grant finansowy w konkursie o nagrodę austriacką za 15 nadesłanych utworów. Pozwoliło mu to odejść z orkiestry i w pełni poświęcić się komponowaniu. W tym okresie napisał Tańce słowiańskie, Duety morawskie i Koncert skrzypcowy, które przyniosły mu ogromny sukces. W 1892 r. został zaproszony do nauczania w Konserwatorium Narodowym w Nowym Jorku, gdzie pozostał do 1895 r., po czym wrócił do domu. Zaczął uczyć w praskim konserwatorium, a później został jego dyrektorem. Aż do swojej śmierci w 1904 roku był odnoszącym sukcesy i lubianym kompozytorem, zarówno w swojej ojczyźnie, jak i na całym świecie.

Georg Friedrich Händel

Pochodzący z Anglii i mający niemieckie korzenie Georg Handel był prawdziwym muzycznym pionierem, łączącym tradycje muzyczne kompozytorów angielskich, włoskich i niemieckich. Urodził się w 1685 roku w Halle w Niemczech, w bardzo religijnej i konserwatywnej rodzinie. Jego ojciec marzył, aby jego syn został prawnikiem i nie pozwalał młodemu Georgowi grać na instrumentach muzycznych w domu. Jednak książę Johann Adolf przypadkowo usłyszał jego grę w kaplicy i przekonał ojca Georga, by pozwolił synowi na edukację muzyczną. W ten sposób Handel został uczniem słynnego organisty i kompozytora Friedricha Zachowa. Pierwszy sukces przyszedł do Haendla w 1705 roku, kiedy przeniósł się do Hamburga i wystawił swoje dwie premierowe opery, Almira i Nero, w Oper am Gänsemarkt. Almira natychmiast stała się główną atrakcją teatru i została wystawiona około 20 razy. W następnym roku Handel przeniósł się do Włoch, gdzie otrzymał wysokie uznanie i został postawiony na tym samym poziomie, co renomowani włoscy kompozytorzy tamtych czasów. W 1710 roku Handel udał się do Londynu, gdzie później postanowił się osiedlić. Tam napisał sakralny utwór chóralny "Te Deum", który został odegrany w katedrze św. Pawła podczas ceremonii poświęconej podpisaniu traktatu utrechckiego. Od tego momentu stał się czołowym kompozytorem Anglii, ponieważ kraj ten nie miał żadnych rodzimych wybitnych kompozytorów. Jego twórczość koncentrowała się głównie na operach, ale do 1730 r. gatunek opery włoskiej przestał być popularny, a sukces Handla zmalał. Przez ostatnie lata swojego życia, aż do śmierci w 1759 roku, komponował głównie oratoria, w tym słynnego i wspaniałego Mesjasza.

Johann Sebastian Bach

Nazwisko Bach i słowo muzyk od dawna były synonimami w Niemczech, ponieważ świat widział 56 muzyków z tego rodu. Jednak to Johann Sebastian Bach, genialny kompozytor i wirtuoz gry na organach, nadał blasku swojemu rodowemu nazwisku. Urodził się 31 marca 1685 roku w Eisenach, małym miasteczku w Turyngii. W wieku 10 lat został sierotą i był wychowywany przez swojego starszego brata Johanna Christopha, który był organistą w sąsiednim mieście. To właśnie jego brat uczył muzyki młodego Johanna Sebastiana. Później przeniósł się do Luneburga, gdzie uczęszczał do szkoły kościelnej i opanował techniki gry na skrzypcach, altówce, fortepianie i organach w wieku 17 lat. Oprócz tego Bach był śpiewakiem chóralnym, a później, gdy jego głos się załamał, został asystentem kuranta. W 1703 roku Bach został zatrudniony jako nadworny muzyk w kaplicy księcia Johanna Ernsta III. Zdobył tam tak dobrą reputację, że został później zaproszony do Arnstadt, gdzie został organistą w Nowym Kościele, gdzie napisał swoje najlepsze dzieła organowe. W 1723 roku przeniósł się do Lipska, aby zostać choralistą w kościele św. Tomasza, gdzie pozostał aż do śmierci z powodu udaru mózgu w 1750 roku. W roku swojej śmierci przeszedł nieudaną operację oczu, w wyniku której stracił wzrok. W tym trudnym czasie jego druga żona Anna Magdalena pomogła mu napisać ostatnie utwory muzyczne. Spuścizna artystyczna Bacha jest ogromna. Tworzył kompozycje we wszystkich ówczesnych gatunkach: oratoria, kantaty, msze, motety, muzykę na organy, fortepian i skrzypce.

Antonio Vivaldi

Antonio Vivaldi przeszedł do historii jako twórca gatunku koncertu instrumentalnego i ojciec muzyki orkiestrowej. Urodził się w Wenecji 4 marca 1678 roku. Vivaldi był słabym i chorowitym dzieckiem cierpiącym na astmę, co jednak nie powstrzymało go przed całkowitym poświęceniem się muzyce. Jego ojciec, Giovanni Batista, zawodowy skrzypek, nauczył swojego starszego syna Antonio gry na skrzypcach. Wraz z ojcem młody Antonio poznał najlepszych muzyków ówczesnej Wenecji i dawał koncerty w lokalnych kościołach. Pracował również jako nauczyciel gry na skrzypcach, a później jako dyrektor muzyczny w sierocińcu Ospedalle della Pieta. W międzyczasie komponował koncerty, utwory sakralne i muzykę wokalną, a w 1713 roku zdobył wielkie uznanie dzięki sakralnej muzyce chóralnej. Vivaldi zafascynował się światem opery i pracował zarówno jako kompozytor operowy, jak i impresario w Teatro San Angelo. W 1717 roku otrzymał prestiżową posadę na dworze książęcym w Manua jako dyrektor muzyki świeckiej i pracował tam do około 1720 roku. W tym czasie skomponował swoje znane na całym świecie arcydzieło Cztery pory roku. W latach trzydziestych jego kariera podupadła, gdy jego muzyka stała się niemodna i wielki kompozytor zmarł w biedzie. Świat potrzebował dwóch stuleci, aby ponownie odkryć i ocenić muzykę Vivaldiego, ponieważ po jego śmierci została ona pogrzebana w zapomnieniu. Na początku XX wieku odnaleziono wiele nieznanych wcześniej utworów, które natychmiast podbiły serca melomanów.

Georges Bizet

Georges Bizet poświęcił teatrowi muzycznemu swoje stosunkowo krótkie, 36-letnie życie. Opera Carmen, perła jego twórczości, do dziś jest jedną z najczęściej wystawianych oper na świecie. Urodził się w 1838 roku w muzycznie wykształconej rodzinie - jego ojciec był nauczycielem śpiewu, a matka profesjonalną pianistką. W wieku 4 lat młody George potrafił już czytać nuty i grać na fortepianie, a sześć lat później został przyjęty do Konserwatorium Paryskiego. Po ukończeniu studiów Bizet zdobył prestiżową nagrodę Prix de Rome za kantatę Clovis et Clotilde, która pozwoliła mu przez pięć lat pracować wyłącznie nad własnymi kompozycjami. W latach 1857-1860 spędził cztery dość beztroskie lata we Włoszech, gdzie podróżował, komponował i rozwijał swój talent. Po powrocie do Paryża zmagał się z trudnościami i bardzo trudno było mu zdobyć uznanie dla swojej muzyki. Aby zarobić na życie, udzielał prywatnych lekcji, komponował lekką muzykę rozrywkową i tworzył aranżacje utworów fortepianowych innych kompozytorów. W rzeczywistości mógł z łatwością zostać odnoszącym sukcesy pianistą, ponieważ był wirtuozem fortepianu i raz zaimponował samemu Franciszkowi Lisztowi wykonaniem jednej z jego kompozycji fortepianowych. Georges Bizet nie szukał jednak sposobu na zarobienie łatwych pieniędzy i był nieugięty w swoim zamiarze komponowania wyłącznie muzyki. W 1872 roku napisał dwie opery, Djamileh i L'Arlesienne, które zostały przyjęte bardzo chłodno, ale obecnie są uważane za reprezentację artystycznej dojrzałości Bizeta. Niedługo przed śmiercią, w 1875 roku, Carmen miała premierę w Opera Comique, ale werdykt publiczności był raczej negatywny. Nigdy nie będąc świadkiem publicznego uznania za życia, George Bizet jest obecnie jednym z najbardziej znanych kompozytorów operowych w historii.

Gioachino Rossini

Gioachino Rossini był włoskim kompozytorem XIX wieku. Zadebiutował w wieku 18 lat i wkrótce stał się jednym z najpopularniejszych kompozytorów operowych w historii. Jego najbardziej znane opery to Cyrulik sewilski (Il barbiere di Siviglia), Włoszka w Algierze (L'italiana in Algeri) i Kopciuszek (La Cenerentola). Ogólnie rzecz biorąc, jego styl można określić jako melodyjny, co przyniosło mu przydomek "włoskiego Mozarta". Później zasłynął z ekscytującego narastania dźwięku orkiestrowego nad powtarzającą się frazą, która jest obecnie znana jako "Rossini crescendo".