Cztery pory roku Vivaldiego, Schubert, Caccini oraz popularne i sakralne pieśni bożonarodzeniowe: Aix‐en‐Provence

Artyści

Franz Schubert

Franz Schubert, jeden z ojców romantyzmu w muzyce, podczas swojego dość krótkiego życia zawsze był niedocenianym geniuszem, który nigdy nie zyskał publicznego uznania. Jego muzyką zachwycała się jedynie rodzina i przyjaciele, a większość jego dzieł została odkryta i opublikowana dopiero wiele lat po jego śmierci. Franz Schubert urodził się 31 marca 1797 roku na przedmieściach Wiednia. Jego ojciec i najstarszy brat byli muzykami amatorami i nauczyli go gry na fortepianie i skrzypcach. W wieku 11 lat Schubert był śpiewakiem w chórze przy parafii w Lichtenthal, a później wziął udział w przesłuchaniu Antonio Salieriego i został przyjęty do chóru cesarskiego. W tym okresie młody Franz zaczął komponować własne utwory. Jednak po złamaniu się głosu musiał opuścić chór i w 1814 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel w tej samej szkole parafialnej, co jego ojciec. Nigdy nie przestał komponować, a 4 lata później postanowił rzucić nauczanie i całkowicie poświęcić się muzyce. Z tego powodu poróżnił się z ojcem i z trudem wiązał koniec z końcem. W 1818 roku Schubert udał się do Wiednia, gdzie poznał Vogla. Razem dawali prywatne koncerty w małych arystokratycznych kręgach, grając głównie pieśni, których Schubert napisał około 600. Franz Schubert dał tylko jeden duży publiczny koncert w całym swoim życiu w marcu 1828 roku, który został bardzo ciepło przyjęty przez publiczność. Jednak jego stan zdrowia pogarszał się i w listopadzie tego samego roku zmarł na gorączkę tarczycy w wieku 31 lat.

Antonio Vivaldi

Antonio Vivaldi przeszedł do historii jako twórca gatunku koncertu instrumentalnego i ojciec muzyki orkiestrowej. Urodził się w Wenecji 4 marca 1678 roku. Vivaldi był słabym i chorowitym dzieckiem cierpiącym na astmę, co jednak nie powstrzymało go przed całkowitym poświęceniem się muzyce. Jego ojciec, Giovanni Batista, zawodowy skrzypek, nauczył swojego starszego syna Antonio gry na skrzypcach. Wraz z ojcem młody Antonio poznał najlepszych muzyków ówczesnej Wenecji i dawał koncerty w lokalnych kościołach. Pracował również jako nauczyciel gry na skrzypcach, a później jako dyrektor muzyczny w sierocińcu Ospedalle della Pieta. W międzyczasie komponował koncerty, utwory sakralne i muzykę wokalną, a w 1713 roku zdobył wielkie uznanie dzięki sakralnej muzyce chóralnej. Vivaldi zafascynował się światem opery i pracował zarówno jako kompozytor operowy, jak i impresario w Teatro San Angelo. W 1717 roku otrzymał prestiżową posadę na dworze książęcym w Manua jako dyrektor muzyki świeckiej i pracował tam do około 1720 roku. W tym czasie skomponował swoje znane na całym świecie arcydzieło Cztery pory roku. W latach trzydziestych jego kariera podupadła, gdy jego muzyka stała się niemodna i wielki kompozytor zmarł w biedzie. Świat potrzebował dwóch stuleci, aby ponownie odkryć i ocenić muzykę Vivaldiego, ponieważ po jego śmierci została ona pogrzebana w zapomnieniu. Na początku XX wieku odnaleziono wiele nieznanych wcześniej utworów, które natychmiast podbiły serca melomanów.