I Virtuosi Italiani z udziałem Kun Woo Paika

O wydarzeniu

Podczas tego wyczekiwanego koncertu w cenionym i znanym na całym świecie Teatro Ristori w Weronie zabrzmią melodyjne dźwięki muzyki klasycznej Piotra Iljicza Czajkowskiego i Fryderyka Chopina.

Kun Woo Paik jest uważany za jednego z najważniejszych pianistów swojego pokolenia. Tego wieczoru wykona dwa słynne utwory Czajkowskiego i koncert f‐moll Chopina.

II Koncert f‐moll na fortepian i orkiestrę op. 21 powstał na przełomie 1829 i 1830 roku (poprzedzając tym samym o kilka miesięcy I Koncert op. 11) i został prawykonany w Warszawie 17 marca 1830 roku przez samego Chopina, który wybrał go również na swój paryski debiut 26 lutego 1832 roku. Utwór dedykowany jest hrabinie Delphine Potockiej: aby rozwiać jedną z wielu zadum na temat Chopina, należy pamiętać, że na podstawie niektórych żarliwych i nieskrępowanych, ale z pewnością apokryficznych listów, ta piękna młoda arystokratka była fałszywie uważana za kochankę Chopina. Muzą inspirującą Koncert była Konstancja Gladkowska, studentka śpiewu w Konserwatorium Warszawskim, o której Chopin pisał do przyjaciela: "Być może, na moje nieszczęście, znalazłem mój ideał, któremu pozostałem wierny, choć bez słowa, przez sześć miesięcy tę, o której marzę, której poświęciłem Adagio mojego Koncertu….". I rzeczywiście Chopin oddaje się żarliwym melodramatycznym tonom w środkowej części Adagia, ale w pozostałej części Koncertu dominuje elegancki, melancholijny, rozmarzony, intymny ton.

W 1884 roku Czajkowski napisał entr'acte na orkiestrę smyczkową zatytułowane "Wdzięczne pozdrowienie" w ramach obchodów 50‐lecia działalności artystycznej rosyjskiego aktora dramatycznego i nauczyciela teatralnego Iwana Wasiljewicza Samarina. Po śmierci aktora utwór został opublikowany pod tytułem Elegia, dedykowana jego pamięci.
Gatunek Serenady — kompozycji instrumentalnej przeznaczonej pod koniec XVIII wieku do występów na świeżym powietrzu w celach czysto rozrywkowych — był w ubiegłym wieku rzadko uprawiany, z wyjątkiem nostalgicznego żalu za utraconą epoką, właśnie klasycyzmu. Serenada na orkiestrę smyczkową C‐dur op. 48 Czajkowskiego nie jest wyjątkiem, utworem, który odzwierciedla bezgraniczny szacunek kompozytora dla stylu końca XVIII wieku, przefiltrowanego głównie przez wyidealizowaną postać Mozarta.

W rzeczywistości Serenada op. 48 jest utworem otwarcie niepodobnym do prób symfonicznych Czajkowskiego, jak również do pierwszych trzech Suit orkiestrowych, bardzo wymagających kompozycji strukturalnie i koncepcyjnie czerpie raczej z Czwartej Suity, zwanej "Mozartowską", ponieważ została oparta na materiale oryginalnie stworzonym przez Mozarta, lub "Wariacji na temat rokoko" na wiolonczelę i orkiestrę op. 33, obu bardzo osobistych reinterpretacji stylu klasycznego.
W Serenadzie op. 48 hołd dla stylu Mozarta jest jednak nie do przecenienia. 48, hołd dla Mozarta i klasycyzmu leży jednak bardziej w spokojnym i oderwanym charakterze utworu niż w imitacji ukochanych modeli, być może to właśnie ten wybór sprawił, że kompozycja była szczególnie przyjemna dla kompozytora ("Czy to dlatego, że jest to moje ostatnie dzieło, czy dlatego, że naprawdę nie jest złe, jestem bardzo zakochany w tej Serenadzie", miał napisać Czajkowski). Napisana w 1880 roku, została wykonana w następnym roku z wielkim sukcesem, zdobywając między innymi pożądane uznanie Antona Rubinsteina, obawiającego się dyrektora Konserwatorium Petersburskiego i nauczyciela autora.

Urodzony w Seulu, Kun Woo Paik dał swój pierwszy koncert w wieku dziesięciu lat, wykonując Koncert fortepianowy Griega z Koreańską Orkiestrą Narodową, a w wieku piętnastu lat przeniósł się do Nowego Jorku, aby studiować u Rosiny Lhevinne w Julliard School, a następnie u Guido Agostiego i Willhelma Kempffa. Jest zwycięzcą Konkursu w Naumburgu i złotym medalistą Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego Busoni. Jego międzynarodowa kariera nabrała rozpędu po pierwszym występie w Nowym Jorku, podczas którego wykonał wszystkie utwory fortepianowe Maurice'a Ravela w Lincoln Centre, a następnie zadebiutował z orkiestrą w Carnegie Hall. W 1974 roku Paik zadebiutował w Europie i od tego czasu ściśle współpracował z takimi dyrygentami jak Lorin Maazel, Mariss Jansons, Sir Neville Marriner, Wolfgang Sawallisch, Jiri Belohlavek, Mikhail Pletnev, Dmitri Kitaenko, James Colon, John Nelson, Eliahu Inbal i Krzysztof Penderecki, a także grał z takimi orkiestrami jak New York Philharmonic, St. Petersburg Philharmonic Orchestra, London Symphony, BBC Symphony, Paris Orchestra, Berliner Symphoniker, Węgierską Orkiestrą Narodową, Monte Carlo Philharmonic, Oslo Philharmonic, Rotterdam Philharmonic, RAI Orchestra, Warsaw Philharmonic i English Chamber Orchestra. Jest również regularnym gościem festiwali muzycznych, takich jak Berlin Festwochen, Aix‐en‐Provence, La Roque d'Antheron, Ravinia, Montreux i Moskiewski Festiwal Wielkanocny. Jego repertuar rozciąga się od Bacha do Stockhausena, Busoniego do Skriabina, Liszta do Messiaena. Jest twórcą wielkiego wydarzenia muzycznego, składającego się z serii sześciu recitali w Londynie i Paryżu, poświęconych solowym utworom fortepianowym Franciszka Liszta. W 2005 roku Kun Woo Paik rozpoczął nowy projekt: nagranie wszystkich trzydziestu dwóch Sonat Beethovena. Pierwszy tom (Sonaty nr 16‐26) został wydany w sierpniu 2005 roku. W 2007 roku, aby uczcić ukończenie nagrania arcydzieła Beethovena, Kun Woo Paik dał osiem kolejnych recitali wykonując wszystkie trzydzieści dwie Sonaty Beethovena w Chinach i Korei. Kun Woo Paik mieszka w Paryżu i jest dyrektorem artystycznym Emerald Coast Music Festival w Dinard we Francji. W 2000 roku został odznaczony przez francuski rząd tytułem Kawalera Orderu Sztuki i Literatury.