IX Symfonia Dvořáka w Rudolfinum (Sala Dvořáka)

Artyści

Rudolfinum

Rudolfinum to okazały neorenesansowy gmach w Pradze, poświęcony sztuce i kulturze. Wzniesiony z pomocą finansową kasy oszczędnościowej Böhmische Sparkasse w latach 1876-1884, miał na celu promowanie edukacji artystycznej i kultury. Ten imponujący budynek na brzegu Wełtawy był również siedzibą czechosłowackiego parlamentu w okresie międzywojennym. Dziś budynek mieści Czeską Orkiestrę Filharmoniczną i Galerię Rudofinum z kolekcją sztuki współczesnej. Największa sala koncertowa - Sala Dvořáka - jest jednym z głównych miejsc, w których odbywa się słynny Międzynarodowy Festiwal Muzyczny Praska Wiosna. Podczas inauguracyjnego koncertu orkiestrę poprowadził sam Antonín Dvořák.

Antonín Dvořák

Antonin Dvorak jest uważany za jednego z najbardziej znanych i wybitnych Czechów na świecie, ponieważ jego twórczość muzyczna zyskała międzynarodowe uznanie już za jego życia. Urodził się w 1841 roku w małej czeskiej wiosce w rodzinie rzeźnika. W wieku 6 lat Dvorak zaczął pobierać lekcje gry na skrzypcach i od razu stało się oczywiste, że chłopiec ma wyjątkowy talent muzyczny. W późniejszym okresie życia uczył się gry na fortepianie i organach, a także pracował w rzeźni. Gdy Dvorak skończył 16 lat, został przyjęty do Szkoły Organowej w Pradze, która kształciła przyszłych profesjonalnych kompozytorów. Po ukończeniu szkoły pozostał w Pradze, dołączył do orkiestry Karela Komzaka i zaczął aktywnie komponować własną muzykę. Jednak z trudem wiązał koniec z końcem i zawsze musiał pracować na boku, grając muzykę w kościołach i udzielając prywatnych lekcji muzyki. Wreszcie rok 1874 stał się punktem zwrotnym w jego życiu, kiedy wygrał grant finansowy w konkursie o nagrodę austriacką za 15 nadesłanych utworów. Pozwoliło mu to odejść z orkiestry i w pełni poświęcić się komponowaniu. W tym okresie napisał Tańce słowiańskie, Duety morawskie i Koncert skrzypcowy, które przyniosły mu ogromny sukces. W 1892 r. został zaproszony do nauczania w Konserwatorium Narodowym w Nowym Jorku, gdzie pozostał do 1895 r., po czym wrócił do domu. Zaczął uczyć w praskim konserwatorium, a później został jego dyrektorem. Aż do swojej śmierci w 1904 roku był odnoszącym sukcesy i lubianym kompozytorem, zarówno w swojej ojczyźnie, jak i na całym świecie.