Budapest Festival Orchestra: Compassion — Pasja wg św. Mateusza i inne historie pasyjne J.S. Bacha

O wydarzeniu

Zanurz się w oszałamiającej architekturze zapierającego dech w piersiach Pałacu Sztuk w Budapeszcie, aby wziąć udział w wyjątkowym koncercie, który rozbudzi Twoje zrozumienie muzyki klasycznej.

"Ramą koncertu jest Pasja według św. Mateusza Bacha, ale oprócz historii cierpienia Jezusa, wyrażamy również nasze współczucie dla innych niewinnych ofiar" — mówi Iván Fischer, podsumowując istotę koncertu o nazwie Compassion. To wykonanie obejmuje mniej więcej połowę najbardziej ekspansywnego utworu Bacha. Po chórze otwierającym, BFO płynnie wplata przejmujące interludium odzwierciedlające nasze obecne czasy, zanim powróci do Bacha, tworząc dynamiczną grę. Rezultat? Żywa i sugestywna muzyczna kontemplacja świata. Pasję wykonuje ceniony Chór Mieszany Cantemus, znani międzynarodowi soliści, a Peter Harvey urzekająco wciela się w postać Jezusa. Jego występ zdobył uznanie: The Times uważa go za przekonującego, The Guardian chwali jego głębię, a BBC Music Magazine chwali jego zniuansowane człowieczeństwo.

Z dwóch pozostałych Pasji Bacha, Pasja według św. Mateusza stanowi zenit protestanckiej muzyki kościelnej. Choć dziś często podziwia się ją za samą muzykalność, jej prawdziwy cel był funkcjonalny i rytualny. Jak wyjaśnia Fischer, służyła ona jako "duchowy rytuał". Początkowo zaprezentowany w Wielki Piątek w 1727 roku, godzinne kazanie przerywało jego dwa segmenty. Utwór misternie przeplata teksty ewangeliczne, współczesne symbole muzyczne i powtarzające się słowa kluczowe z wierszami Christiana Picandera. Chorały dodatkowo oświetlają, że Pasja ta zagłębia się głębiej niż tylko muzyczna błyskotliwość, uczy lekcji współczucia i empatii.

Innowacyjna interpretacja Ivána Fischera, już ciepło przyjęta w Amsterdamie, rozbrzmiewa tym oryginalnym zamiarem. Wybrane sceny z Pasji według św. Mateusza ustępują miejsca amalgamatowi muzyki klasycznej, ludowej, jazzowej, chóralnej i filmowej, które rezonują z podstawowymi przesłaniami Bacha. W istocie, wizja Fischera łączy wiele opowieści o cierpieniu i empatii w jeden wieczór, ewoluując tak, aby pozostać aktualną w obecnych czasach.

Kompozycje Bacha pojawiają się ponownie po interludiach, tworząc harmonijny przypływ i odpływ. Rozszczepiony chór i orkiestra wytwarzają wciągający dźwięk stereo, odzwierciedlający dyskurs między masami. Narracja nawiązuje do Ewangelii św. Mateusza, przeplatając przejmujące arie, które zawierają w sobie emocje. Skomplikowana tkanina muzyczna Bacha, wykorzystująca szereg niuansów wokalnych i instrumentalnych, wzmacnia dramaturgię. Na przykład podtrzymywane akordy smyczków towarzyszą segmentom Jezusa, wyróżniając go i podkreślając jego boskość. Ikoniczne chorały Bacha, zwłaszcza w szczytowych momentach opowieści, rezonują boską aurą bardziej niż jakiekolwiek inne kompozycje. Zwieńczeniem Compassion jest chór kończący, odzwierciedlający nastroje duchowej opery.