A.Dvořák — Symfonia nr 9 e‐moll 'Z Nowego Świata'

Artyści

Dom Miejski (Obecní dum)

Dom Miejski to popularna praska atrakcja i jeden z najpiękniejszych budynków na Starym Mieście, położony przy Placu Republiki, niedaleko Bramy Prochowej. W średniowieczu w tym miejscu znajdował się pałac króla Czech, a później był używany jako kolegium, rezydencja arcybiskupa i akademia wojskowa. Budowla została ostatecznie zburzona, a w 1912 r. wzniesiono nowy Dom Miejski w stylu secesyjnym. Od momentu otwarcia Dom Miejski był wspaniałym miejscem na uroczyste bale, koncerty, wystawy i ważne spotkania, w tym deklarację niepodległości Czechosłowacji w 1918 roku. Dziś Miejski Dom jest wykorzystywany przede wszystkim jako miejsce koncertów muzyki klasycznej w Pradze. Jego główna sala nosi imię słynnego czeskiego kompozytora Bedricha Smetany i służy jako jedna z głównych scen Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego Praska Wiosna. Sala może pomieścić do 1200 osób i ma wyjątkową akustykę. Architektoniczną atrakcją Sali Smetany jest szklana kopuła ozdobiona stalowymi kratami i witrażami, która jest podświetlana po zapadnięciu zmroku. Prawdziwym klejnotem Miejskiego Domu Kultury są wielkie organy, których prawie 5000 piszczałek zwieńczonych jest portretem Smetany.

Antonín Dvořák

Antonin Dvorak jest uważany za jednego z najbardziej znanych i wybitnych Czechów na świecie, ponieważ jego twórczość muzyczna zyskała międzynarodowe uznanie już za jego życia. Urodził się w 1841 roku w małej czeskiej wiosce w rodzinie rzeźnika. W wieku 6 lat Dvorak zaczął pobierać lekcje gry na skrzypcach i od razu stało się oczywiste, że chłopiec ma wyjątkowy talent muzyczny. W późniejszym okresie życia uczył się gry na fortepianie i organach, a także pracował w rzeźni. Gdy Dvorak skończył 16 lat, został przyjęty do Szkoły Organowej w Pradze, która kształciła przyszłych profesjonalnych kompozytorów. Po ukończeniu szkoły pozostał w Pradze, dołączył do orkiestry Karela Komzaka i zaczął aktywnie komponować własną muzykę. Jednak z trudem wiązał koniec z końcem i zawsze musiał pracować na boku, grając muzykę w kościołach i udzielając prywatnych lekcji muzyki. Wreszcie rok 1874 stał się punktem zwrotnym w jego życiu, kiedy wygrał grant finansowy w konkursie o nagrodę austriacką za 15 nadesłanych utworów. Pozwoliło mu to odejść z orkiestry i w pełni poświęcić się komponowaniu. W tym okresie napisał Tańce słowiańskie, Duety morawskie i Koncert skrzypcowy, które przyniosły mu ogromny sukces. W 1892 r. został zaproszony do nauczania w Konserwatorium Narodowym w Nowym Jorku, gdzie pozostał do 1895 r., po czym wrócił do domu. Zaczął uczyć w praskim konserwatorium, a później został jego dyrektorem. Aż do swojej śmierci w 1904 roku był odnoszącym sukcesy i lubianym kompozytorem, zarówno w swojej ojczyźnie, jak i na całym świecie.