4 pory roku Vivaldiego, Ave Maria i słynne koncerty w Saint Germain des Prés

Artyści

Eglise Saint-Germain-des-Prés

Najstarszy romański kościół w Paryżu, Saint-Germain-des-Prés, został założony w VI wieku jako opactwo. Kościół przechodził okresowe rekonstrukcje, które były konieczne ze względu na najazdy Normanów w IX wieku i pożary z czasów rewolucji, aż do XIX wieku. Jednak romańskie linie wczesnego wnętrza są nadal rozpoznawalne pod farbą XIX-wiecznych fresków. Nazwa kościoła została również nadana jego dzielnicy (dzielnica Saint-Germain-des-Prés), tętniącej życiem okolicy w 6. dzielnicy Paryża, tradycyjnie popularnej wśród pisarzy i intelektualistów, a także siedziby ruchu egzystencjalistycznego Sartre'a i de Beauvoir.

Wolfgang Amadeusz Mozart

Prawdopodobnie najważniejszy kompozytor wszech czasów, Wolfgang Amadeusz Mozart był austriackim kompozytorem końca XVIII wieku. Urodzony w 1756 roku w Salzburgu, już od dzieciństwa wykazywał niezwykły talent muzyczny. Począwszy od piątego roku życia, skomponował ponad 600 utworów, w tym koncerty, symfonie, dzieła religijne i opery, zanim zmarł przedwcześnie w wieku 35 lat. Jego wpływ na kolejne pokolenia jest nie do przecenienia - Ludwig van Beethoven napisał o Mozarcie "potomni nie zobaczą takiego talentu ponownie przez 100 lat". Pomimo ogromnego sukcesu swoich kompozycji i uznania, jakie otrzymał w całej Europie, Mozart osiągnął niewielkie bezpieczeństwo finansowe i został pochowany w nieoznaczonym grobie na wiedeńskim cmentarzu St Marx.

Antonio Vivaldi

Antonio Vivaldi przeszedł do historii jako twórca gatunku koncertu instrumentalnego i ojciec muzyki orkiestrowej. Urodził się w Wenecji 4 marca 1678 roku. Vivaldi był słabym i chorowitym dzieckiem cierpiącym na astmę, co jednak nie powstrzymało go przed całkowitym poświęceniem się muzyce. Jego ojciec, Giovanni Batista, zawodowy skrzypek, nauczył swojego starszego syna Antonio gry na skrzypcach. Wraz z ojcem młody Antonio poznał najlepszych muzyków ówczesnej Wenecji i dawał koncerty w lokalnych kościołach. Pracował również jako nauczyciel gry na skrzypcach, a później jako dyrektor muzyczny w sierocińcu Ospedalle della Pieta. W międzyczasie komponował koncerty, utwory sakralne i muzykę wokalną, a w 1713 roku zdobył wielkie uznanie dzięki sakralnej muzyce chóralnej. Vivaldi zafascynował się światem opery i pracował zarówno jako kompozytor operowy, jak i impresario w Teatro San Angelo. W 1717 roku otrzymał prestiżową posadę na dworze książęcym w Manua jako dyrektor muzyki świeckiej i pracował tam do około 1720 roku. W tym czasie skomponował swoje znane na całym świecie arcydzieło Cztery pory roku. W latach trzydziestych jego kariera podupadła, gdy jego muzyka stała się niemodna i wielki kompozytor zmarł w biedzie. Świat potrzebował dwóch stuleci, aby ponownie odkryć i ocenić muzykę Vivaldiego, ponieważ po jego śmierci została ona pogrzebana w zapomnieniu. Na początku XX wieku odnaleziono wiele nieznanych wcześniej utworów, które natychmiast podbiły serca melomanów.

Johann Pachelbel

Johann Pachelbel był niemieckim kompozytorem i organistą z końca XVII wieku. Jest dobrze znany z tego, że doprowadził południowoniemieckie organy do szczytu ich popularności. W rzeczywistości był uważany za jednego z największych kompozytorów epoki środkowego baroku ze względu na swoją muzykę sakralną, świecką, chorał i fugę. Dziś najbardziej znany jest z Kanonu D, a także Chaconne f-moll i Toccaty e-moll na organy. Co więcej, jego muzykę można określić jako nieskomplikowaną, przejrzystą, która eksploruje wiele odmian form i technik, a także kombinacji instrumentalnych.

Georges Bizet

Georges Bizet poświęcił teatrowi muzycznemu swoje stosunkowo krótkie, 36-letnie życie. Opera Carmen, perła jego twórczości, do dziś jest jedną z najczęściej wystawianych oper na świecie. Urodził się w 1838 roku w muzycznie wykształconej rodzinie - jego ojciec był nauczycielem śpiewu, a matka profesjonalną pianistką. W wieku 4 lat młody George potrafił już czytać nuty i grać na fortepianie, a sześć lat później został przyjęty do Konserwatorium Paryskiego. Po ukończeniu studiów Bizet zdobył prestiżową nagrodę Prix de Rome za kantatę Clovis et Clotilde, która pozwoliła mu przez pięć lat pracować wyłącznie nad własnymi kompozycjami. W latach 1857-1860 spędził cztery dość beztroskie lata we Włoszech, gdzie podróżował, komponował i rozwijał swój talent. Po powrocie do Paryża zmagał się z trudnościami i bardzo trudno było mu zdobyć uznanie dla swojej muzyki. Aby zarobić na życie, udzielał prywatnych lekcji, komponował lekką muzykę rozrywkową i tworzył aranżacje utworów fortepianowych innych kompozytorów. W rzeczywistości mógł z łatwością zostać odnoszącym sukcesy pianistą, ponieważ był wirtuozem fortepianu i raz zaimponował samemu Franciszkowi Lisztowi wykonaniem jednej z jego kompozycji fortepianowych. Georges Bizet nie szukał jednak sposobu na zarobienie łatwych pieniędzy i był nieugięty w swoim zamiarze komponowania wyłącznie muzyki. W 1872 roku napisał dwie opery, Djamileh i L'Arlesienne, które zostały przyjęte bardzo chłodno, ale obecnie są uważane za reprezentację artystycznej dojrzałości Bizeta. Niedługo przed śmiercią, w 1875 roku, Carmen miała premierę w Opera Comique, ale werdykt publiczności był raczej negatywny. Nigdy nie będąc świadkiem publicznego uznania za życia, George Bizet jest obecnie jednym z najbardziej znanych kompozytorów operowych w historii.

Giacomo Puccini

Giacomo Puccini był włoskim kompozytorem operowym końca XIX wieku. Był uważany za jednego z największych kompozytorów opery włoskiej, ustępując jedynie Verdiemu. Jego wczesne dzieła charakteryzowały się cechami tradycyjnej XIX-wiecznej romantycznej opery włoskiej. Później jego styl rozwinął się w realistyczny styl weryzmu, który zainspirował go do napisania najsłynniejszych arcydzieł i stał się jednym z wiodących przedstawicieli tego stylu. Jego najbardziej znane dzieła La bohème (1896), Tosca (1900), Madama Butterfly (1904) i Turandot (1924) to popularne opery grane w najbardziej prestiżowych miejscach świata klasycznego.

Johann Strauss

Johann Strauss Jr, znany również jako król walca, jest najsłynniejszym austriackim kompozytorem muzyki tanecznej i operetek. Urodził się w 1825 roku na przedmieściach Wiednia. Chociaż jego ojciec, Johann Strauss I, był szanowanym kompozytorem, był całkowicie przeciwny decyzji syna o poświęceniu życia muzyce i chciał, aby zamiast tego został bankierem. Dlatego też chłopiec musiał uczyć się gry na skrzypcach dosłownie w tajemnicy. Jego nauczyciel, Franz Amon, był w rzeczywistości pierwszym skrzypkiem w orkiestrze jego ojca. W międzyczasie młody Strauss poszedł na politechnikę na prośbę ojca. W 1844 roku Johann Strauss Jr. założył własną małą orkiestrę, która występowała w różnych kasynach i restauracjach. Jednak jego ojciec, będąc bardzo wpływowym na lokalnej scenie muzycznej, dołożył wszelkich starań, aby orkiestra jego syna nie mogła grać w popularnych miejscach i wydarzeniach. Nie mogło to jednak powstrzymać młodego Straussa przed odniesieniem sukcesu w Austrii. Po śmierci ojca, Strauss połączył obie orkiestry i zaczął koncertować w Austrii i pobliskich krajach. Zarówno on, jak i jego młodsi bracia, którzy również byli kompozytorami, cieszyli się sławą dzięki swojej muzyce tanecznej, która brzmiała wówczas tak nowocześnie i innowacyjnie. Johann Strauss podróżował również do Stanów Zjednoczonych, gdzie pobił rekord dyrygując orkiestrą złożoną z 1000 osób. Aż do swojej śmierci w 1899 roku, Strauss był niezwykle popularny dzięki swojej lekkiej i żywej muzyce, pełnej szczęścia, radości życia i przyjemności. Jego utwory celebrują piękno natury, szum wody, powiew wiatru i szum liści drzew.