Vivaldi's vier jaargetijden, Schubert, Caccini en heilige en populaire kerstliederen: Montpellier

Kunstenaars

Franz Schubert

Franz Schubert, een van de vaders van de romantiek in de muziek, was tijdens zijn vrij korte leven altijd een miskend genie geweest die nooit publieke bijval had gekregen. Alleen zijn familie en vrienden waren enthousiast over zijn muziek en de meeste van zijn werken werden pas vele jaren na zijn dood ontdekt en gepubliceerd. Franz Schubert werd op 31 maart 1797 geboren in de buitenwijken van Wenen. Zijn vader en oudste broer waren amateurmuzikanten en zij leerden hem piano en viool spelen. Op 11-jarige leeftijd was Schubert zanger in een koor in de parochie van Lichtenthal en later deed hij auditie voor Antonio Salieri en werd hij toegelaten tot het koor van de keizer. In die periode begon de jonge Franz zijn eigen werken te componeren. Nadat zijn stem het begaf moest hij echter het koor verlaten en in 1814 ging hij werken als leraar in dezelfde parochieschool als zijn vader. Hij stopte nooit met componeren en 4 jaar later besloot hij te stoppen met lesgeven en zijn leven volledig aan de muziek te wijden. Hij kreeg hierdoor ruzie met zijn vader en had moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. In 1818 ging Schubert naar Wenen, waar hij Vogl ontmoette. Samen gaven ze privéconcerten in kleine aristocratische kringen, waarbij ze voornamelijk liederen speelden, die Schubert rond de 600 schreef. Franz Schubert gaf slechts één groot openbaar concert in zijn hele leven in maart 1828, dat zeer warm werd ontvangen door het publiek. Zijn gezondheid ging echter achteruit en in november van datzelfde jaar stierf hij op 31-jarige leeftijd aan schildklierkoorts.

Antonio Vivaldi

Antonio Vivaldi is de geschiedenis ingegaan als de schepper van het instrumentale concertgenre en de vader van de orkestmuziek. Hij werd op 4 maart 1678 in Venetië geboren. Vivaldi was een zwak en ziekelijk kind dat aan astma leed, maar dat kon hem er niet van weerhouden om zich volledig aan de muziek te wijden. Zijn vader, Giovanni Batista, een professionele violist, leerde zijn oudste zoon Antonio viool spelen. Samen met zijn vader ontmoette de jonge Antonio de beste musici van Venetië in die tijd en gaf hij concerten in plaatselijke kerken. Hij werkte ook als vioolleraar en later als muziekdirecteur in het weeshuis Ospedalle della Pieta. Ondertussen componeerde hij concerto's, gewijde werken en vocale muziek en in 1713 kreeg hij grote erkenning met zijn gewijde koormuziek. Vivaldi raakte in de ban van de operawereld en werkte als operacomponist en impresario bij het Teatro San Angelo. In 1717 kreeg hij een prestigieuze positie aan het vorstenhof in Manua als directeur van wereldlijke muziek en werkte daar tot ongeveer 1720. In die tijd componeerde hij zijn wereldberoemde meesterwerk De Vier Jaargetijden. In de jaren 1730 kromp zijn carrière ineen toen zijn muziek uit de mode raakte en de grote componist in armoede stierf. De wereld deed er twee eeuwen over om Vivaldi's muziek te herontdekken en te herwaarderen, omdat deze na zijn dood in de vergetelheid raakte. In het begin van de 20e eeuw werden veel voorheen onbekende werken gevonden en deze veroverden meteen de harten van muziekliefhebbers.