Vivaldi Vier Jaargetijden in het oude Praag

Kunstenaars

Wolfgang Amadeus Mozart

Wolfgang Amadeus Mozart, misschien wel de belangrijkste componist aller tijden, was een Oostenrijkse componist aan het einde van de 18e eeuw. Hij werd in 1756 in Salzburg geboren en toonde van jongs af aan een enorm muzikaal talent. Hij begon op vijfjarige leeftijd en componeerde meer dan 600 werken, waaronder concerto's, symfonieën, religieuze werken en opera's voordat hij op 35-jarige leeftijd vroegtijdig stierf. Zijn invloed op opeenvolgende generaties kan niet worden overschat - Ludwig van Beethoven schreef over Mozart "het nageslacht zal over 100 jaar niet meer zo'n talent zien". Ondanks het immense succes van zijn composities en de bijval die hij in heel Europa ontving, kreeg Mozart weinig financiële zekerheid en werd hij begraven in een ongemarkeerd graf op het St Marx kerkhof in Wenen.

Franz Schubert

Franz Schubert, een van de vaders van de romantiek in de muziek, was tijdens zijn vrij korte leven altijd een miskend genie geweest die nooit publieke bijval had gekregen. Alleen zijn familie en vrienden waren enthousiast over zijn muziek en de meeste van zijn werken werden pas vele jaren na zijn dood ontdekt en gepubliceerd. Franz Schubert werd op 31 maart 1797 geboren in de buitenwijken van Wenen. Zijn vader en oudste broer waren amateurmuzikanten en zij leerden hem piano en viool spelen. Op 11-jarige leeftijd was Schubert zanger in een koor in de parochie van Lichtenthal en later deed hij auditie voor Antonio Salieri en werd hij toegelaten tot het koor van de keizer. In die periode begon de jonge Franz zijn eigen werken te componeren. Nadat zijn stem het begaf moest hij echter het koor verlaten en in 1814 ging hij werken als leraar in dezelfde parochieschool als zijn vader. Hij stopte nooit met componeren en 4 jaar later besloot hij te stoppen met lesgeven en zijn leven volledig aan de muziek te wijden. Hij kreeg hierdoor ruzie met zijn vader en had moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. In 1818 ging Schubert naar Wenen, waar hij Vogl ontmoette. Samen gaven ze privéconcerten in kleine aristocratische kringen, waarbij ze voornamelijk liederen speelden, die Schubert rond de 600 schreef. Franz Schubert gaf slechts één groot openbaar concert in zijn hele leven in maart 1828, dat zeer warm werd ontvangen door het publiek. Zijn gezondheid ging echter achteruit en in november van datzelfde jaar stierf hij op 31-jarige leeftijd aan schildklierkoorts.

Antonín Dvořák

Antonin Dvorak wordt beschouwd als een van de bekendste en prominentste Tsjechen ter wereld, omdat zijn muzikale werk al tijdens zijn leven internationale erkenning kreeg. Hij werd in 1841 geboren in een klein Tsjechisch dorpje in een slagersgezin. Op 6-jarige leeftijd begon Dvorak met vioollessen en het werd meteen duidelijk dat de jongen een uitzonderlijk muzikaal talent had. Op latere leeftijd leerde hij piano en orgel spelen en werkte hij tegelijkertijd in een slachthuis. Nadat Dvorak 16 werd, werd hij toegelaten tot de orgelschool in Praag die toekomstige professionele componisten opleidde. Na zijn afstuderen bleef hij in Praag, sloot zich aan bij het orkest van Karel Komzak en begon actief zijn eigen muziek te componeren. Hij had echter moeite om de eindjes aan elkaar te knopen en moest altijd bijverdienen door muziek te spelen in kerken en privé-muzieklessen te geven. Uiteindelijk werd 1874 een keerpunt in zijn leven toen hij een financiële toelage won van een Oostenrijkse prijsvraag voor zijn 15 ingezonden werken. Hierdoor kon hij het orkest verlaten en zich volledig aan het componeren wijden. In deze periode schreef hij zijn Slavische Dansen, Moravische Duetten en Vioolconcert, die hem veel succes brachten. In 1892 werd hij uitgenodigd om les te geven aan het New York National Conservatory, waar hij tot 1895 bleef voordat hij naar huis terugkeerde. Hij begon les te geven aan het Praagse conservatorium en werd er later directeur. Tot aan zijn dood in 1904 was hij een succesvol en geliefd componist, zowel in zijn thuisland als in de rest van de wereld.

Georg Friedrich Händel

Georg Händel, een Engels onderdaan met Duitse roots, was echt een muzikale pionier die muzikale tradities van Engelse, Italiaanse en Duitse componisten combineerde. Hij werd in 1685 geboren in Halle, Duitsland, in een zeer religieuze en conservatieve familie. Zijn vader droomde ervan dat zijn zoon advocaat zou worden en liet de jonge Georg thuis geen muziekinstrumenten bespelen. Maar de hertog Johann Adolf hoorde hem toevallig spelen in de kapel en overtuigde Georgs vader om zijn zoon een muzikale opleiding te laten volgen. Zo werd Händel een leerling van de beroemde organist en componist Friedrich Zachow. Het eerste succes behaalde Händel in 1705 toen hij naar Hamburg verhuisde en zijn twee première-opera's, Almira en Nero, opvoerde in de Oper am Gänsemarkt. Almira werd meteen een hoogtepunt in het theater en werd ongeveer 20 keer opgevoerd. Later dat jaar verhuisde Händel naar Italië, waar hij veel lof kreeg toegezwaaid en op hetzelfde niveau werd geplaatst als gerenommeerde Italiaanse componisten uit die tijd. In 1710 reisde Händel naar Londen waar hij zich later vestigde. Daar schreef hij een heilig koorstuk "Te Deum" dat werd gespeeld in St. Paul's Cathedral tijdens de ceremonie ter ondertekening van het Verdrag van Utrecht. Vanaf dat moment werd hij de belangrijkste componist van Engeland, omdat het land geen inheemse prominente componisten had. Zijn oeuvre was voornamelijk gericht op opera's, maar tegen 1730 was het genre van de Italiaanse opera niet meer populair en nam het succes van Händel af. Tijdens de laatste jaren van zijn leven tot aan zijn dood in 1759 componeerde hij voornamelijk oratoria, waaronder zijn beroemde en prachtige Messiah.

Johann Sebastian Bach

De naam Bach en het woord musicus waren in Duitsland al lang synoniemen, want de wereld zag 56 musici uit deze familie. Maar het was Johann Sebastian Bach, een geniaal componist en virtuoos orgelspeler, die zijn familienaam luister bijzette. Hij werd op 31 maart 1685 geboren in Eisenach, een klein stadje in Thüringen. Op 10-jarige leeftijd werd hij wees en werd hij opgevoed door zijn oudere broer Johann Christoph, die organist was in een naburige stad. Zijn broer was degene die de jonge Johann Sebastian muziekles gaf. Later verhuisde hij naar Luneburg waar hij naar een kerkschool ging en op 17-jarige leeftijd de technieken van het spelen van viool, altviool, piano en orgel onder de knie kreeg. Daarnaast was Bach koorzanger en later, nadat zijn stem brak, werd hij chanter's assistant. In 1703 werd Bach aangenomen als hofmusicus in de kapel van hertog Johann Ernst III. Hij verwierf daar zo'n goede reputatie dat hij later werd uitgenodigd in Arnstadt om organist te worden in de Nieuwe Kerk, waar hij zijn beste orgelwerken schreef. In 1723 verhuisde hij naar Leipzig om chantor te worden in de Thomaskirche, waar hij bleef tot zijn dood door een beroerte in 1750. In het jaar van zijn dood had hij een mislukte oogoperatie ondergaan waardoor hij zijn gezichtsvermogen verloor. In die zware tijd hielp zijn tweede vrouw Anna Magdalena hem bij het schrijven van zijn laatste muziekstukken. Bachs artistieke nalatenschap is enorm. Hij creëerde composities in alle genres van die tijd: oratoria, cantates, missen, motetten, muziek voor orgel, piano en viool.

Antonio Vivaldi

Antonio Vivaldi is de geschiedenis ingegaan als de schepper van het instrumentale concertgenre en de vader van de orkestmuziek. Hij werd op 4 maart 1678 in Venetië geboren. Vivaldi was een zwak en ziekelijk kind dat aan astma leed, maar dat kon hem er niet van weerhouden om zich volledig aan de muziek te wijden. Zijn vader, Giovanni Batista, een professionele violist, leerde zijn oudste zoon Antonio viool spelen. Samen met zijn vader ontmoette de jonge Antonio de beste musici van Venetië in die tijd en gaf hij concerten in plaatselijke kerken. Hij werkte ook als vioolleraar en later als muziekdirecteur in het weeshuis Ospedalle della Pieta. Ondertussen componeerde hij concerto's, gewijde werken en vocale muziek en in 1713 kreeg hij grote erkenning met zijn gewijde koormuziek. Vivaldi raakte in de ban van de operawereld en werkte als operacomponist en impresario bij het Teatro San Angelo. In 1717 kreeg hij een prestigieuze positie aan het vorstenhof in Manua als directeur van wereldlijke muziek en werkte daar tot ongeveer 1720. In die tijd componeerde hij zijn wereldberoemde meesterwerk De Vier Jaargetijden. In de jaren 1730 kromp zijn carrière ineen toen zijn muziek uit de mode raakte en de grote componist in armoede stierf. De wereld deed er twee eeuwen over om Vivaldi's muziek te herontdekken en te herwaarderen, omdat deze na zijn dood in de vergetelheid raakte. In het begin van de 20e eeuw werden veel voorheen onbekende werken gevonden en deze veroverden meteen de harten van muziekliefhebbers.

Georges Bizet

Georges Bizet wijdde zijn relatief korte leven van 36 jaar aan het muziektheater. De opera Carmen, parel van zijn oeuvre, is nog steeds een van de meest gespeelde opera's ter wereld. Hij werd in 1838 geboren in een muzikaal opgeleide familie - zijn vader was zangleraar en zijn moeder een professionele pianiste. Op 4-jarige leeftijd kon de jonge George al noten lezen en piano spelen en zes jaar later werd hij ingeschreven aan het conservatorium van Parijs. Na zijn studie won Bizet de prestigieuze Prix de Rome voor zijn cantate Clovis et Clotilde, waardoor hij vijf jaar lang alleen aan zijn eigen composities mocht werken. Van 1857 tot 1860 bracht hij vier tamelijk zorgeloze jaren door in Italië, waar hij reisde, componeerde en zijn talent ontwikkelde. Na zijn terugkeer naar Parijs kreeg hij het moeilijk en vond hij het erg moeilijk om erkenning voor zijn muziek te krijgen. Om in zijn levensonderhoud te voorzien gaf hij privélessen, componeerde hij lichte amusementsmuziek en maakte hij arrangementen van pianowerken van andere componisten. In feite had hij gemakkelijk een succesvol pianist kunnen worden, want hij was een virtuoos pianist en maakte ooit indruk op Franz Liszt zelf met de uitvoering van een van Liszts pianocomposities. Maar Georges Bizet zocht niet naar een manier om gemakkelijk geld te verdienen en was onvermurwbaar over zijn intentie om alleen muziek te componeren. In 1872 schreef hij twee opera's, Djamileh en L'Arlesienne, die zeer koel werden ontvangen maar nu worden beschouwd als een weergave van Bizets artistieke volwassenheid. Kort voor zijn dood in 1875 ging Carmen in première in de Opera Comique, maar het oordeel van het publiek was nogal negatief. George Bizet, die tijdens zijn leven nooit publieke bijval kreeg, is nu een van de beroemdste operacomponisten uit de geschiedenis.

Gioachino Rossini

Gioachino Rossini was een Italiaanse componist uit de 19e eeuw. Hij debuteerde op 18-jarige leeftijd en werd al snel een van de populairste operacomponisten uit de geschiedenis. Zijn bekendste opera's zijn De Barbier van Sevilla (Il barbiere di Siviglia), Het Italiaanse meisje in Algiers (L'italiana in Algeri) en Assepoester (La Cenerentola). Over het algemeen kan zijn stijl worden omschreven als liedachtig melodieus, wat hem de bijnaam "de Italiaanse Mozart" opleverde. Later werd hij beroemd om zijn opwindende opbouw van orkestrale klanken over een herhaalde frase, wat nu bekend staat als een "Rossini crescendo".