Palau de la Musica: Octet van Mendelssohn en Serenade van Tsjaikovski

Kunstenaars

Catalaans muziekpaleis

Het Palau de la Musica Catalana is een oogverblindend gebouw in het noordelijke deel van de oude binnenstad van Barcelona. Het is een architectonisch juweel van de Catalaanse Art Nouveau-stijl, gebouwd tussen 1905 en 1908. Het rijke interieur toont het werk van ambachtslieden uit de regio in de vorm van glas-in-loodramen, keramiek, beeldhouwwerken, schilderijen en smeden. Het uitgebreide gebruik van glas in de constructie van de locatie zorgt voor verbluffend stralende interieurs. De stoffig rode gevel van het Palau is versierd met bustes van grote componisten als Bach, Beethoven en Wagner en kleurrijke mozaïeken in bloemmotieven. Het centrum van het Palau is de prachtige concertzaal, volledig verlicht door natuurlijk zonlicht dankzij het buitengewone dakraam in het midden van het rijkelijk versierde plafond, dat populair is voor symfonische en kamermuziek. Volgens Lluís Domènech i Montaner, de architect die het Palau ontwierp, was het doel om een "tuin voor muziek" te creëren - een doel dat hij zeker heeft bereikt.

Peter Iljitsj Tsjaikovski

Symfonie nr. 6, geschreven in 1893, is Tsjaikovski's laatste symfonie die hij beschouwde als zijn beste werk. De bijnaam 'Pathetique' suggereert dat het werk diepe en diepgaande overpeinzingen over leven en dood bevat. De muziek is donker en plechtig met uitzondering van het tweede walsdeel. Veel critici zagen deze symfonie als een authobiografische uitdrukking van het ongemakkelijke leven van de componist. De 6e Symfonie ging in première op 28 oktober 1893 en kreeg goede kritieken, maar maakte geen sensatie. Negen dagen later stierf de componist. Na zijn dood werd de symfonie nogmaals uitgevoerd tijdens het eerbetoonconcert en die keer was het publiek diep geraakt door de aangrijpende muziek en gaf het er alle lof voor.