Orkestconcert: Castelnuovo‐Tedesco, Lalo, Berlioz

Over het evenement

Een ouverture geïnspireerd op een stuk van Shakespeare, een vioolconcert als eerbetoon aan Sarasate en een autobiografisch liefdesverhaal — dit concert zal ze allemaal bevatten, naast een speciaal programma met ook speciale artiesten. De in Colombia geboren chef‐dirigent van het RAI Nationaal Symfonieorkest, Andrés Orozco‐Estrada, staat bekend om zijn energie, elegantie en dynamische geest. Orozco‐Estrada is ook violist, wat betekent dat hij goed overweg kan met de solist van de avond: María Dueñas, geboren in 2002, is een contractartiest van Deutsche Grammophon en een favoriet van The Guardian, The Times en de Strad — "de duivel in het wit". Dueñas komt uit Granada en zal mediterrane muziek van de Spaanse componist Lalo vertolken. Daarvoor staat muziek op het programma van de Italiaanse componist Castelnuovo‐Tedesco, en daarna de muziek van de Franse componist Berlioz, die het genre van de romantische symfonie creëerde.

Castelnuovo‐Tedesco bracht de helft van zijn leven door in Italië en de andere helft in de Verenigde Staten, vanwege de Tweede Wereldoorlog. Hij voelde zich nergens thuis: "Als een wolk" zweefde hij tussen de twee continenten. Hij vond echter wel een thuis in de kunst van Shakespeare en componeerde liederen, duetten, sonnetten, dansbewegingen, opera's en elf concertouvertures gebaseerd op de werken van de Engelse toneelschrijver. Hij zette de verhalen van The Taming of the Shrew, Twelfth Night, The Merchant of Venice, Julius Caesar, The Winter's Tale, A Midsummer Night's Dream, Antony and Cleopatra, Coriolanus, Much Ado About Nothing en As You Like It op muziek. Zijn werken gebruiken film‐soundtrack‐achtige, passend gearrangeerde en kleurrijk geïllustreerde frasen om de bekende scènes van Shakespeare uit te beelden.

Lalo hoorde Vioolconcert nr. 1 van de legendarische Spaanse violist Pablo de Sarasate in 1874. De uitvoering dwong hem een concert te componeren dat expliciet gebaseerd was op de technische vaardigheid van Sarasate. Zijn eigen Spaanse afkomst, de nationaliteit van de violist en de Spaanse muziekkoorts die Parijs na Carmen infecteerde, resulteerden allemaal in een absoluut Spaans muziekstuk. Typische ritmes horen we al in het openingsdeel en het scherzando doet denken aan de seguidilla, de "Spaanse wals". Het intermezzo, dat weer een scherzo is, zij het meer terughoudend in tempo, werd later door Lalo ingevoegd. Na het vochtige, romantische langzame deel dwingt de componist zijn publiek te wachten op zijn finale, de entree van de solist wordt zo nog indrukwekkender en ingrijpender.

Episode in the Life of an Artist is de ondertitel van Berlioz' Symphonie fantastique, gecomponeerd in 1830. Bij het stuk hoort een gedetailleerd programma, waarin het liefdesverhaal in vijf delen wordt verteld. De geliefde vrouw wordt afgebeeld als een obsessief terugkerend leidmotief, de figuur van het zogenaamde "idée fixe". Het lange openingsdeel, Daydreams — Passions, zet de contrasten in de schijnwerpers. The Ball is een wals, die na een mysterieus begin in tempo toeneemt. Het pastorale Scenes in the Fields, gebaseerd op de dialoog tussen een Engelse hoorn en een hobo die buiten het toneel wordt gespeeld, bewijst dat Berlioz verder ging "waar Beethoven ophield". De marsmuziek van March to the Scaffold begint met een visioenachtige klarinetsolo, gevolgd door een feestelijke uitvoeringsfanfare. Tenslotte wordt het door opium vertroebelde verhaal afgesloten met Dream of a Witches' Sabbath, waarin het leidmotief en de melodie van Dies Irae worden samengevoegd.