Estse Nationale Opera: Giselle

Over het evenement

Michael Pink heeft een ontroerende en eigentijdse bewerking gemaakt van Adolphe Adams "Giselle", gebaseerd op de originele choreografie van Jean Coralli en Jules Perrot. Door klassieke en hedendaagse choreografie te combineren, duikt Michael Pink dieper in het menselijk bestaan en vertelt hij een van de meest romantische verhalen uit het hele balletrepertoire.

Pink transporteert het beroemde liefdesverhaal naar een modernere tijd en vertelt het verhaal van liefde, verraad, wraak en vergeving. "Ik heb het ballet honderd jaar vooruitgeschoven om de emotionele connectie van het publiek met het stuk te vergroten, het is een klassiek verhaal voor een hedendaagse wereld. De thema's zijn nog steeds actueel en krachtig".

Michael Pink's "Giselle" plaatst het verhaal opnieuw in het getto van de jaren 1940. De veranderde setting voegt nog een extra laag diepte toe. We bevinden ons in Europa met de Tweede Wereldoorlog om ons heen, en al snel krijgen de thema's verraad en vergeving een andere, donkerdere betekenis. Net als in het oorspronkelijke verhaal staat het thema vergeving centraal. Giselle en Albrecht, twee jongeren uit verschillende werelden, vinden midden in de oorlog liefde en troost bij elkaar. Albrecht verraadt Giselle. Hij vraagt om vergiffenis, niet alleen als man die een vrouw onrecht heeft aangedaan, maar ook omdat hij een man is die te zwak is om weerstand te bieden aan de verpletterende krachten van de maatschappij en van de klasse, en in dit geval van de oorlog. Deze vertolking is teder, krachtig en tot nadenken stemmend.

De productie is niet geschikt voor kinderen onder de 14.

Estonian National Opera

De Estonian National Opera, opgericht in 1870, presenteert een breed scala aan opera's, operettes, balletten en musicals.

Het operagebouw zelf werd in 1913 gebouwd op initiatief van de zang‐ en toneelvereniging 'Estland'. In die tijd was dit Art Nouveau gebouw het grootste in Tallinn. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het theater verwoest. Bij de restauratie in de jaren 1950 onder Sovjetregering behielden de architecten de originele gevel, maar de rest van het gebouw combineert neoklassieke en stalinistische elementen.