Een avond bij kaarslicht in de opera (een Puccini‐viering)

Kunstenaars

Giuseppe Verdi

Giuseppe Verdi, een iconische Italiaanse operacomponist, omarmde zijn muzikale talenten al vroeg met de steun van een weldoener, waardoor hij al snel een prominente plaats innam in de Italiaanse operasfeer. Toen hij 30 was, was hij al een torenhoge figuur in de klassieke muziekwereld. Tot zijn meest gevierde werken behoren Il Trovatore, Rigoletto en La Traviata. Met het financiële succes van zijn opera's werd Verdi ook landeigenaar, waardoor hij wat tijd kreeg om van zijn privéleven te genieten. Toch keerde hij triomfantelijk terug in de muziekwereld met het debuut van zijn beroemde opera Aida in 1871, gevolgd door nog drie meesterwerken: Otello, Requiem en Falstaff.

Giacomo Puccini

Giacomo Puccini, een beroemde Italiaanse operacomponist van het einde van de 19e eeuw, wordt gevierd als een van de beste muzikanten in de geschiedenis van de Italiaanse Opera, net na Verdi. Zijn eerste composities droegen de kenmerken van traditionele 19e-eeuwse romantische Italiaanse opera's. Na verloop van tijd ging Puccini zich echter meer toeleggen op de opera. Na verloop van tijd omarmde Puccini echter de verismo stijl van het realisme, wat leidde tot de creatie van zijn meest geprezen meesterwerken en hem vestigde als een sleutelfiguur in dit genre. Tot zijn beroemdste werken behoren La bohème (1896), Tosca (1900), Madama Butterfly (1904) en Turandot (1924), stuk voor stuk niet weg te denken uit de belangrijkste operahuizen over de hele wereld.

Johann Strauss

Johann Strauss Jr., gevierd als de walskoning, was de bekendste Oostenrijkse componist van dansmuziek en operettes. Hij werd in 1825 geboren in een buitenwijk van Wenen. Zijn vader, Johann Strauss I, zelf een bekend componist, was sterk gekant tegen de muzikale ambities van zijn zoon en gaf er de voorkeur aan dat hij bankier werd. Daarom leerde Strauss Jr. in het geheim viool spelen bij Franz Amon, die het orkest van zijn vader leidde, terwijl hij naar de polytechnische hogeschool ging om zijn vader tevreden te stellen. In 1844 vormde Strauss zijn eigen ensemble en trad hij op in verschillende casino's en eetgelegenheden, hoewel zijn invloedrijke vader zijn inspanningen probeerde te dwarsbomen door zijn optredens op grote podia en evenementen te beperken. Deze obstakels vormden echter geen belemmering voor zijn uiteindelijke succes in Oostenrijk. Na de dood van zijn vader voegde Strauss hun orkesten samen en begon hij aan tournees door Oostenrijk en de buurlanden. Samen met zijn broers als componist genoot Strauss wijdverspreide bijval voor hun eigentijdse, levendige dansmuziek. Hij vestigde zelfs een record in de Verenigde Staten door een orkest van 1000 muzikanten te dirigeren. Strauss bleef een geliefd muzikaal figuur tot aan zijn dood in 1899. Zijn composities weerklonken van vreugde, levenslust en een viering van de natuurlijke wereld, waarin de geluiden van water, wind en ritselende bladeren weerklonken.