De Drie Tenoren in Concert in Chiesa Anglicana All Saints
Rome, Allerheiligen Kerk
Over het evenement
Drie vooraanstaande stemmen van het Italiaanse Belcanto nemen het tegen elkaar op in de interpretatie van de meest bijzondere meesterwerken van de Italiaanse opera en zang, meesterlijk begeleid door de solisten van de Opera van Rome in de prachtige architectonische omgeving van de Chiesa Anglicana All Saints in Rome.
Praktische informatie
Voor gereduceerde categorieën is het verplicht om aan de kassa een geldig identiteitsbewijs te tonen.
De 'reduced' categorieën kunnen worden geboekt door studenten, houders van een Roma‐paspoort, jonger dan 18 jaar, ouder dan 65 jaar.
Programma
- Ruggero Leoncavallo – “Mattinata”
- Gaetano Donizetti – da “Elisir d'Amore” Una furtiva lagrima
- Salvatore Cardillo – Core 'ngrato
- Pietro Mascagni – da “Cavalleria Rusticana”, Intermezzo
- Giacomo Puccini – Tosca > 'E lucevan le stelle', from Tosca
- Agustín Lara – Granada
- Giuseppe Verdi – Rigoletto > 'La donna è mobile', from Rigoletto
- Georges Bizet – “Carmen”, Entr’acte
- Ernesto de Curtis – Torna a Surriento
- Giacomo Puccini – “Nessun dorma” from “Turandot”
- Luigi Denza – Funicolì Funicolà
- Eduardo Di Capua – O sole mio
Allerheiligen Kerk
All Saints' Church dient de Anglicaanse gemeenschap in Rome. Het is een actieve Engelstalige parochie die de bediening van de Church of England in Italië voortzet - een traditie die begon in 1816. All Saints' Church werd in 1880 gebouwd naar een ontwerp van architect George Edmund Street, een van de koplopers van de Victoriaanse Gothic Revival, en de kerk is een uitstekend voorbeeld van de Victoriaanse Engelse esthetiek. Het interieur van de kerk is versierd met mozaïek rondelen waarin typisch Anglicaanse symbolen te zien zijn. Vandaag de dag worden er in All Saints' Church verschillende klassieke concerten gegeven, waaronder operavoorstellingen met getalenteerde artiesten van over de hele wereld.
Giuseppe Verdi
Giuseppe Verdi was een Italiaanse operacomponist. Al op jonge leeftijd ontwikkelde hij een muzikale opleiding met de hulp van een mecenas en al snel domineerde hij de Italiaanse opera. Rond zijn 30e was hij een van de meest invloedrijke operacomponisten in de klassieke wereld. Zijn beroemdste opera's zijn Il Trovatore, Rigoletto en La Traviata. Bovendien kon hij zich met de inkomsten uit zijn succesvolle opera's vestigen als landeigenaar en zich richten op zijn privéleven. Hij keerde echter al snel terug met zijn nieuwe populaire werk Aida (1871) en drie meesterwerken: Otello, Requiem en Falstaff.
Georges Bizet
Georges Bizet wijdde zijn relatief korte leven van 36 jaar aan het muziektheater. De opera Carmen, parel van zijn oeuvre, is nog steeds een van de meest gespeelde opera's ter wereld. Hij werd in 1838 geboren in een muzikaal opgeleide familie - zijn vader was zangleraar en zijn moeder een professionele pianiste. Op 4-jarige leeftijd kon de jonge George al noten lezen en piano spelen en zes jaar later werd hij ingeschreven aan het conservatorium van Parijs. Na zijn studie won Bizet de prestigieuze Prix de Rome voor zijn cantate Clovis et Clotilde, waardoor hij vijf jaar lang alleen aan zijn eigen composities mocht werken. Van 1857 tot 1860 bracht hij vier tamelijk zorgeloze jaren door in Italië, waar hij reisde, componeerde en zijn talent ontwikkelde. Na zijn terugkeer in Parijs kreeg hij het moeilijk en vond hij het erg moeilijk om erkenning voor zijn muziek te krijgen. Om in zijn levensonderhoud te voorzien gaf hij privélessen, componeerde hij lichte amusementsmuziek en maakte hij arrangementen van pianowerken van andere componisten. In feite had hij gemakkelijk een succesvol pianist kunnen worden, want hij was een virtuoos pianist en maakte ooit indruk op Franz Liszt zelf met de uitvoering van een van Liszts pianocomposities. Maar Georges Bizet zocht niet naar een manier om gemakkelijk geld te verdienen en was onvermurwbaar over zijn intentie om alleen muziek te componeren. In 1872 schreef hij twee opera's, Djamileh en L'Arlesienne, die zeer koel werden ontvangen maar nu worden beschouwd als een weergave van Bizets artistieke volwassenheid. Kort voor zijn dood in 1875 ging Carmen in première in de Opera Comique, maar het oordeel van het publiek was nogal negatief. George Bizet, die tijdens zijn leven nooit publieke bijval kreeg, is nu een van de beroemdste operacomponisten uit de geschiedenis.
Giacomo Puccini
Giacomo Puccini was een Italiaanse operacomponist aan het einde van de 19e eeuw. Hij werd beschouwd als een van de grootste componisten van de Italiaanse Opera, na Verdi. Zijn vroege werken werden gekenmerkt door kenmerken van de traditionele 19e eeuwse romantische Italiaanse opera. Later ontwikkelde zijn stijl zich tot de realistische verismo stijl, die hem inspireerde tot het schrijven van zijn beroemdste meesterwerken en een van de belangrijkste exponenten van de stijl werd. Zijn bekendste werken La bohème (1896), Tosca (1900), Madama Butterfly (1904) en Turandot (1924) zijn allemaal populaire opera's die op de meest prestigieuze podia van de klassieke wereld worden gespeeld.
Gaetano Donizetti
Gaetano Donizetti was een Italiaanse componist uit het begin van de 19e eeuw. Hij was een van de belangrijkste componisten van de bel canto operastijl, samen met Gioachino Rossini en Vincenzo Bellini. In de loop van zijn carrière schreef Donizetti bijna 70 opera's, zowel komische als serieuze. Zijn eerste opmerkelijke succes kwam met een serieuze opera, Zoraida di Granata, die in 1822 in Rome werd gepresenteerd. Hierdoor maakte hij een grote impact op de Italiaanse en internationale operascène en verschoof de aandacht naar opera seria (opera's in adellijke en "serieuze" stijl). Tot zijn bekendste werken behoren echter komedies zoals L'elisir d'amore (1832) en Don Pasquale (1843).
Ruggero Leoncavallo
Ruggero Leoncavallo ging de muziekgeschiedenis in als de schepper van het operameesterwerk "Pagliacci". Daarnaast stond hij bekend als vertegenwoordiger van een nieuwe artistieke stijl, het verisme, waarvan de volgelingen zich richtten op alledaagse onderwerpen in plaats van op heldendaden en legendarische personages. Hij werd geboren in Napels in 1857. Toen Leoncavallo 8 was werd hij toegelaten tot het San Pietro a Majella Conservatorium, waar hij acht jaar studeerde. Naast zijn passie voor muziek toonde hij grote interesse in literatuur en studeerde later aan de filologische afdeling van de Universiteit van Bologna. Deze kennis hielp hem later bij het schrijven van libretto's voor zijn muziekwerken. In 1879 vertrok hij naar Egypte om bij zijn oom te wonen en als pianist en leraar te werken aan het hof van de Egyptische Khedive Tewfil Pasha. Drie jaar later werd hij echter gedwongen het land te verlaten vanwege het uitbreken van de oorlog. Hij verhuisde naar Frankrijk, waar hij werkte als pianist en liedjesschrijver in cafés en muziekzalen. In 1887 keerde hij terug naar Milaan en concentreerde zich op het schrijven van opera's in de nieuwe verismo stijl. Vijf jaar later behaalde hij eindelijk het langverwachte succes met zijn opera Pagliacci. Leoncavallo beweerde zelf dat het plot gebaseerd was op een echt moordproces dat zijn vader, een magistraat, als kind in de rechtbank had behandeld. Het wordt nog steeds beschouwd als de beste opera van het verismo genre en wordt nog steeds vaak opgevoerd.
Eduardo Di Capua
Eduardo di Capua was een Italiaanse componist aan het einde van de 19e eeuw. Zijn vader was musicus en introduceerde hem in de wereld van de muziek. Hij reisde met zijn vader naar veel Europese landen. Tijdens een van zijn reizen naar Oekraïne in 1898 componeerde hij samen met de dichter Giovanni Capurro de beroemde melodie "O sole mio". O sole mio zou een onofficieel, romantisch Italiaans volkslied worden. Grappig genoeg kon de dirigent van de fanfare tijdens de Olympische Spelen van 1920 in Antwerpen zogenaamd geen muziek vinden voor het echte Italiaanse volkslied en speelde hij in plaats daarvan "O Sole Mio".
Adres
Allerheiligen Kerk, Via del Babuino, 153, Rome, Italië — Zie op Google Maps
