I Virtuosi Italiani: Hobo d'Amore

Over het evenement

Tijdens dit langverwachte concert hoort u de welluidende klanken van klassieke muziek van Johann Sebastian Bach, Antonio Vivaldi, Georg Philipp Telemann, Johann Pachelbel en Antonio Lotti in Verona's gekoesterde en wereldberoemde San Pietro in Monastero.
Bij houtblazers (fluit, hobo, klarinet) is de naam "d'amore" (van de liefde) afgeleid van het feit dat ze gestemd zijn op A, in het geval van de hobo een kleine terts lager.
Het geval van de altviool is anders, waar de definitie "d'Amore" waarschijnlijk is afgeleid van "Moors" vanwege de reeks dunne metalen snaren die onder de toets doorlopen en die sympathiek trillen, waardoor het geluid een oosterse kleur krijgt.
De Oboe d'Amore, iets langer dan de hobo en met een peervormige bel, werd veel gebruikt in de muziek van J.S. Bach, G. Ph. Telemann, Ch. Graupner, J. D. Heinichen, A. Lotti en anderen vanaf het begin aan het eind van de 17e eeuw.
Na deze bloeiperiode raakte de hobo d'amore praktisch in onbruik, tot het begin van de "Bach renaissance" door F. Mendelssohn‐Bartholdy, die in 1829 in Leipzig de Matthäus Passion nieuw leven inblies, er behoefte ontstond aan hobo d'amore met vernieuwde mechaniek. De barokke hobo d'amore, gemaakt van buxus, had namelijk maar twee toetsen, terwijl halverwege de negentiende eeuw al hardere houtsoorten werden gebruikt en het toetsensysteem was gegroeid tot 13 toetsen.
We weten dat voor de uitvoering in Leipzig klarinetten werden gebruikt in plaats van hobo's da Caccia, terwijl de partij van de hobo d'amore werd toevertrouwd aan de hobo of de Engelse hoorn, afhankelijk van het register.
In 1874 gaf de directeur van het Conservatorium van Brussel, F.A. Gevaert, aan V.Ch. Mahillon de opdracht om een "moderne" hobo d'amore te bouwen, die in werkelijkheid een klok met een paviljoen had, net als de hobo. Het zouden de Franse bouwers Triebert en Lorée zijn die de peervormige klok zouden restaureren.
De evolutie van de hobo d'amore inspireerde het gebruik ervan door componisten als R. Strauss (in zijn "Domestic Symphony"), C. Debussy (in "Images"), M. Ravel (in "Bolero")… en aan het einde van de 20e eeuw door componisten als B. Maderna, P. Renosto, G. Sinopoli, L. Singer, Ch. Koechlin, G. Ligeti….

PAOLO POLLASTRI hobo
is sinds 1990 eerste solist hobo van het Orchestra dell'Accademia Nazionale di Santa Cecilia. Geboren in Bologna in 1960, studeerde hij cum laude af onder leiding van Sidney Gallesi, en specialiseerde zich vervolgens aan de Accademia Chigiana bij Lothar Faber (Diploma of Honor 1977) en aan het Conservatorium van Brussel bij P. Dombrecht (Premier Prix in moderne en barokhobo 1982). Hij won talrijke nationale en internationale wedstrijden, was eerste hobo in vele orkesten (OGI — Orchestra Giovanile Italiana 1977, Teatro Comunale di Genova 1979, Orchestra RAI di Roma 1981, ORT — Orchestra della Toscana 1982‐1990) en trad op als solist met het ORT en de Accademia di Santa Cecilia, met de Solisti Veneti, de Accademia Bizantina, de Virtuosi Italiani, de Symphonia Perusina…onder leiding van Carlo Maria Giulini, Wolfgang Sawallish, Antonio Pappano, Daniele Gatti, Piero Bellugi, Claudio Scimone, Herbert Handt, Antoni Ros Marbà, Janos Acs, en nam deel aan de festivals van Salzburg, Montreaux, Zagreb en Belgrado, Martigny en Vevey, Parijs, Toulouse, Stuttgart, Luzern, Edinburgh, Sydney, Melbourne, Canberra en Tel Aviv. Hij heeft kamermuziek uitgevoerd met pianisten Myung‐Whun Chung, Antonio Pappano, Alexander Lonquich, Michele Campanella, met het Chicago String Trio, het Amati Quartet, met het Novecento Blaaskwintet en het Italiaanse Blazers Ensemble. Hij heeft meer dan 200 cd's opgenomen voor Erato, Emi France, Denon, Tactus, Fonè, Materiali Sonori, Musica Immagine, Europa Musica, Arts, Stradivarius, Brilliant en Naïve. Twee cd's met Modo Antiquo werden genomineerd voor een Grammy Award in Los Angeles in 1997 en 2000. Hij is de enige Italiaanse hoboïst die Luciano Berio's Sequenza VII voor solo hobo heeft opgenomen onder supervisie van de Maestro, Bruno Maderna's Solo per Musetta, Oboe, Oboe d'amore e Corno inglese, en recentelijk Gabriel's Oboe van Ennio Morricone met de Archi di Santa Cecilia. Als winnaar van de Nationale Competitie voor Lesgeven aan Conservatoria gaf hij van 1993 tot 2000 les aan de Fiesole School of Music. Hij heeft talrijke masterclasses gegeven voor de hogere tweejaarlijkse cursus in conservatoria (Bologna, Rovigo, Novara, Nocera Terinese) en wordt regelmatig uitgenodigd voor zomerspecialisatiecursussen (Bevagna, Portogruaro, Città di Castello, Lanciano, Belluno, Barberino Val d'Elsa, Pistoia, Trevi, Cava dei Tirreni, Napels). In 2005 richtte hij de Accademia Barocca di Santa Cecilia op, de enige kamergroep die gebruik maakt van historische instrumenten, gecreëerd binnen een permanent orkest, waarmee hij, in de dubbelrol van dirigent en solist, de barokfestivals van Viterbo, Noto, Ottawa en Montreal inaugureerde en ook deelnam aan de live RAI‐televisie‐uitzending van het Kerstconcert van 2007, georganiseerd door de Senaat van de Italiaanse Republiek. Sinds 2013 is de Accademia Barocca, in samenwerking met Federico Maria Sardelli, een vast onderdeel van de kamermuziekseizoenen van Santa Cecilia. Sinds 2016 is hij artistiek directeur van het Anciuti Music Festival.