Boedapest Festivalorkest: Haydn‐Mozart — 2

Over het evenement

Dompel jezelf onder in de adembenemende architectuur van het adembenemende Liszt Academy Concert Center in Boedapest voor het ultieme concert dat je begrip van klassieke muziek zal doen ontwaken.

Takács‐Nagy spreekt over de aanstekelijke positieve energie en vitaliteit die beide componisten uitstralen en die hem al sinds zijn jonge jaren naar hun werken trok. De gewaardeerde dirigent ziet hun composities als een vorm van spirituele voeding. Door de jaren heen hebben zijn series tijdens BFO‐concerten voor troost en verjonging gezorgd. Dit concert toont de Symfonie van Haydn, gekoesterd door koningin Marie Antoinette, naast het beroemde vioolconcert van Mozart, dat uitgebreid genoeg is om een heel concertsegment te beslaan. Dit segment bevat ook een latere symfonie en een vioolconcert. De avond staat in het teken van de Belgische violist Marc Bouchkov, van Russisch‐Oekraïense afkomst. Zijn instrument wordt bespeeld met een intimiteit die de menselijke stem weerspiegelt. Een criticus van de Neue Zürcher Zeitung zei: "Ongetwijfeld: een uitzonderlijk talent."

Terwijl Haydn aan het hof van Esterházy speelde, steeg zijn reputatie in de jaren 1780 internationaal. In 1784 bestelde Graaf d'Ogny zes symfonieën voor het orkest van de vrijmetselaarsloge in Parijs. Deze Parijse symfonieën veroverden de harten van het Franse publiek en waren meteen een groot succes. De Bes Symfonie begint met een statige inleiding, die de cadensen van een Franse ouverture echoot. Het daaropvolgende deel draait ingewikkeld rond een enkel motief, waarbij het langzame deel zich elegant ontvouwt op het ritme van een Franse ballade uit die tijd. Er volgt een levendig menuet dat uitmondt in een rondo dat de compositie sierlijk afsluit.

Mozarts tijdlijn voor het componeren van zijn vijf vioolconcerten werd ooit verondersteld exclusief 1775 te zijn. Hedendaags begrip suggereert dat de eerste twee dateren van vóór de anderen, wat de gerijpte essentie van nr. 3 verlicht. Dit concerto, doordrenkt met een intieme tonaliteit, bevat opera‐elementen. Met name de openingsmelodie, ontleend aan Mozarts opera 'The Shepherd King', wordt met tussenpozen onderbroken door orkestrale segmenten die de sfeer van het concerto bepalen. Dit deel geeft op unieke wijze een ander instrument, de hobo, een centrale solo, vooral naar de finale toe. Het hart van het concerto ademt serenade‐achtige melodieën, afgewisseld met aangrijpende momenten. Het slotdeel, dat vaak de Straatsburgse dans wordt genoemd, roept de geest van een menuet op.

Interessant genoeg verlegde Mozart tussen 1774 en 1778 zijn aandacht van symfonieën naar vijf serenades. De compositie in D‐groot, waarschijnlijk bedoeld voor de diploma‐uitreiking van de Universiteit van Salzburg in augustus 1775, besteedt in zeven delen veel aandacht aan de soloviool. Twee hiervan werden later door Mozart omgevormd tot een vioolconcert, terwijl de overige vier werden omgevormd tot een symfonie. Dit muzikale stuk, met twee menuetten, ziet af van de gebruikelijke langzame delen. De finale, een tapijt van afwisselend 2/4 en 3/8 secties, betovert de luisteraar met dynamische ritmes.