Teatro Manzoni, Bologna Oksana Lyniv/Dmytro Udovychenko — Sjostakovitsj, Glière, Bartok
Bologna, Auditorium Manzoni — Main Hall
Over het evenement
Sergiu Celibidache, Zoltán Peskó, Vladimir Delman, Riccardo Chailly, Daniele Gatti en Michele Mariotti hebben om de beurt aan het roer gestaan als muziekdirecteur. Onder de dirigenten die het ensemble hebben geleid zijn Gary Bertini, Myung‐Whun Chung, James Conlon, Pinchas Steinberg, Valery Gergiev, Eliau Inbal, Vladimir Jurowskij, Daniel Oren, Peter Maag, Neville Marriner, Kurt Masur, Riccardo Muti, Mstislav Rostropovič, Esa Pekka Salonen, Georg Solti, Christian Thielemann, Charles Dutoit, Georges Prêtre. Het Teatro Comunale Orkest wordt regelmatig uitgenodigd in het buitenland (Nederland, Roemenië, Spanje, Frankrijk en Zwitserland) en heeft deelgenomen aan prestigieuze festivals (Amsterdam 1987, Parma 1990, Wiesbaden 1994, Santander 2004 en 2008, Aix en Provence 2005, Savonlinna 2006, Macau 2013, Muscat 2015, Guanajuato in Mexico 2017, Parijs 2018). Een bevoorrechte relatie met Japan heeft geresulteerd in verschillende tournees, de laatste in juni 2019 in Osaka, Tokio, Yokohama, Fukuoka, met Rigoletto en Il barbiere di Siviglia.
Dmitry Dmitrievič Shostakovich
Concerto for Violin and Orchestra No. 1 in A minor, Opus 77
In 1934 liet Stalin een nieuw decreet uitvaardigen waarmee hij de censuur rond toneelstukken, balletten en instrumentale muziek nog verder aanscherpte. Dmitry Sostakovic, wiens Lady Macbeth van het Mcensk District na het aanvankelijke succes uit de circulatie verdween zodra het in het vizier van "Pravda" kwam, was één van de slachtoffers. Een van de redenen om een opera te verbieden was het "ontbreken van het juiste ideologische perspectief". Daarom hield Sostakovic, die in die jaren zijn beste vrienden en collega's zag verdwijnen (niet metaforisch), talrijke composities voor zichzelf. Vioolconcert nr. 1 maakt deel uit van deze lijst: geschreven in de tweede helft van de jaren 1940, zag het werk het daglicht pas in 1955, twee jaar na de dood van Stalin, uitgevoerd door David Oistrakh, die ook de dedicatee van het werk is. Hier blijven de donkere kanten van de emotionaliteit hangen, precies het tegenovergestelde van wat het regime eiste. En Sostakovic benadrukt dit door zichzelf herhaaldelijk in code te "ondertekenen" met zijn eigen initialen, D.SCH, een letterlijke transpositie van de "re‐mi flat‐do‐si" figuratie, een muzikaal alter ego dat trots het auteurschap opeist van een werk dat eindelijk vrij is van inmenging van buitenaf.
Reinhold Glière
The Sirens, op. 33
Van Poolse en Saksische afkomst, maar geboren in Kiev, bekleedde Reinhold Glière talrijke officiële functies in de Sovjet‐Unie. In de beginjaren van de Revolutie leidde hij de muziekafdeling van het Moskouse Departement voor Volksonderwijs en was hij voorzitter van het organisatiecomité van de Unie van Componisten van 1938 tot 1948. Zijn werk werd officieel erkend door verschillende staatsprijzen, waaronder de titel van Volkskunstenaar die hem in 1938 werd toegekend. Als componist was Glière erfgenaam van de Romantische traditie, wat hem officiële lof opleverde in 1948, toen de muziek van Prokofiev en Sostakovic nog gedeeltelijk werd tegengehouden door de censuur. Het symfonisch gedicht De Sirenen werd voltooid in 1908 en getuigt van Glières behendige omgang met het orkest, dat in staat is suggestieve suggesties te creëren van de tovenaressen die zeelieden lokten met hun gezang.
Béla Bartók
"The Wonderful Mandarin," concert suite, op. 19
Het verhaal van de "Marvellous Mandarin" speelt zich af in een smerige metropool: drie misdadigers dwingen een meisje om mannen te lokken, waarna ze hen aanvallen en beroven zodra ze de kamer binnenkomen. Dood en amoureuze extase zijn met elkaar verweven in deze pantomime van Béla Bartók, een compositie die we vandaag de dag vooral kennen in de balletversie, waartoe hij echter kwam door een moeilijke affaire: Bartók begon eraan te werken aan het einde van de Grote Oorlog, aangetrokken door de ongewone mengeling van het smerige en het sprookjesachtige, het realistische en het dromerige die hij aantrof in het toneelstuk dat in 1916 was geschreven door de toneelschrijver Menyhért Lengyel. Maar de naoorlogse gebeurtenissen in Hongarije, met het revolutionaire intermezzo en de daaropvolgende vestiging van het Hörthy‐regime, dwongen hem om te stoppen met het werk, dat pas in 1926 zou worden opgevoerd en zelfs na de eerste opvoering in Duitsland een schandaal veroorzaakte.
Praktische informatie
Je moet de orderbevestiging uitprinten en laten zien aan de kassa om je reguliere ticket op te halen, vanaf een uur voor aanvang van het concert, in het Teatro Manzoni, Via De' Monari 1/2.
Giet / Productie
Orkest del Teatro comunale di Bologna
Oksana Lyniv, dirigent
Dmytro Udovychenko, viool
Adres
Auditorium Manzoni, Via de'Monari 1/2, Bologna, Italië — Zie op Google Maps
