Boedapest Festivalorkest: Ravel, Dohnányi, Mendelssohn

Over het evenement

Dompel jezelf onder in de verbluffende architectuur van het adembenemende Paleis der Kunsten in Boedapest voor het ultieme concert dat je begrip van klassieke muziek zal doen ontwaken.

Ravels Le Tombeau de Couperin is niet alleen een eerbetoon aan barokke klaviermuziek, het is ook een ode aan vrienden die hij verloor tijdens de Eerste Wereldoorlog. Dohnányi daarentegen laat de grillige kant van klassieke muziek horen door het kinderliedje 'Twinkle, Twinkle Little Star' te transformeren in een stuk vol humor. Mendelssohn, niet te overtreffen, viert de Reformatie in zijn symfonie. Dit zijn slechts fragmenten van de meeslepende verhalen die tot leven komen tijdens het concert onder leiding van de vermaarde Jaime Martín. Zijn dynamiek in de muziek is wereldwijd geprezen, en zoals een recensent van Telegraph het verwoordde, Martín's 'enthousiasme voor muziek is aanstekelijk voor zowel orkest als publiek.'

Het concert ontvouwt zich met de suite van Ravel, waarin innovatieve klanken naadloos samensmelten met Franse barokke elegantie. De delen zijn meer dan alleen een eerbetoon aan François Couperin, ze herdenken vrienden die Ravel verloor in de oorlog, waaronder twee broers die gedood werden door een granaat. Ondanks de sombere inspiratie is het stuk meer nostalgisch dan treurig. Oorspronkelijk was het bedoeld voor piano, maar Ravel had het ook in gedachten voor een orkest, met de hobo in een centrale rol. De suite voert het publiek van een wervelende prelude naar de melancholische tonen van een forlane, gevolgd door een sereen menuet en een ontroerend rigaudon.

Dohnányi's stuk biedt een humoristische onderbreking. Met een knipoog naar 'the delight of friends of humor' op zijn partituur, plaatst hij een grootse orkestrale introductie tegenover de eenvoud van 'Twinkle, Twinkle Little Star'. Maar het is niet alleen maar lol en spel, het stuk is doorspekt met verfijnde orkestratie, harmonieën en stilistische parodieën.

Tot slot komen Mendelssohns banden met het protestantisme naar voren in zijn symfonie, die was bedoeld voor de 300e verjaardag van de Augsburgse Confessie. Hoewel de ceremonie waarvoor ze bedoeld was werd afgelast, klinkt Mendelssohns passie voor het onderwerp door. De symfonie is doorspekt met motieven als het 'Dresden Amen' en culmineert in het opzwepende koraal 'Ein feste Burg', dat de triomf van de Lutherse stemmen samenvat.

Dit concert belooft een muzikale reis waarin geschiedenis, emotie en pure artisticiteit met elkaar verweven zijn.