Barokconcert: Gibbons, Purcell, Lully, Corrette, Locke, Montéclair

Over het evenement

Het historische ensemble van het Boedapest Festivalorkest zal het podium betreden om werken van zes Engelse en Franse componisten te presenteren. Midori Seiler, de "meest veelzijdige en uitmuntende figuur van het barokvioolspel" en al jaren dirigent van de oude‐muziekconcerten van het BFO, heeft een programma samengesteld met een fantasia, een aria, een suite, een concerto, een chaconne en een cantate. Het programma begint met het vioolduo van Gibbons, die brak met de renaissancetraditie. Na een selectie van stukken uit en parodieën op barokopera's en begeleidende muziek, wordt het programma afgesloten met de wereldlijke cantate van Montéclair. Deze laatste, en Purcells aria, wordt solo uitgevoerd door de in Canada geboren Stefanie True, een terugkerende gast van het BFO. De reis terug in de tijd wordt compleet gemaakt door het gebruik van authentieke periode‐instrumenten en ‐kostuums, en gebarenchoreografie van een van de topexperts op het gebied van barokgebaren, Sigrid T'Hooft.

In Gibbons' tijd, tijdens de eerste decennia van de 17e eeuw, diende muziek vooral als drager van de tekst en maakte de viool deel uit van de begeleiding. Met zijn zes fantasieën verhief de componist het instrument en maakte hij het tot solist, op een manier die de virtuositeit van barokke instrumentale muziek vooruitstuwde. Het stuk is een demonstratie van jongleren met imitaties, ritmes en motieven.

John Dryden, een gevierd dichter uit de 17e eeuw, behoorde tot degenen die hun versie van de tragedie van Oedipus bewerkten en vertelden. In de derde akte van zijn heldendrama roepen de priesters, die op zoek zijn naar de dader, de geest van de vermoorde koning op en vragen daarvoor de hulp van de goden van de onderwereld. Purcell componeerde de "soundtrack" voor deze scène met behulp van een chromatisch stijgende bas om de opkomst van Lajus uit te beelden.

Het tweede boek van Metamorfosen, het verhalende gedicht van Ovidius, begint met het verhaal van Phaëton die, rijdend op de wagen van de Zon, al snel een tragisch lot ondergaat nadat hij even de macht heeft gekregen van zijn vader, Helios. Lully's opera in het genre tragédie en musique kan worden geïnterpreteerd als een fabel: niemand kan zich meten met de Zon(koning).

Michel Corrette componeerde het laatste stuk van zijn reeks van 25 concerto comiques in 1773. Het openingsdeel is een bewerking van het beroemde deel "Les sauvages" (De wilden) van Rameau's operaballet The Amorous Indies, de andere twee zijn gebaseerd op delen van Jean‐Jacques Rousseau's opera Le devin du village ("De dorpszegger").

Een aantal stukken toneelmuziek werden gecomponeerd tijdens de Engelse Restauratie die werd geassocieerd met Charles II, bekend om zijn gepassioneerde bescherming van de kunsten. Hoewel we geen informatie hebben over voor welk stuk Purcell zijn chaconne componeerde, dienen de sfeer van de muziek en de dalende, repetitieve bas als voorloper van Dido's beroemde Lament in Dido and Aeneas.

Matthew Locke, een van de belangrijkste Engelse componisten van de 17e eeuw, schreef instrumentale muziek voor een opera gebaseerd op Shakespeare's The Tempest. De elementaire kracht van de muziek die te horen was voordat het doek opging moet het publiek geschokt hebben, en ook later in het stuk deed de componist niet rustig aan, toen het aankwam op verrassende en extreme effecten.

Het eerste boek in Montéclairs verzameling van 24 cantates eindigt met De terugkeer van de vrede. De acht delen van het stuk, gecomponeerd in 1706 voor sopraanstem en een strijkersensemble, vertellen het verhaal van het kwaad van oorlog, noodlot, woede, fouten, hemel, glans, inspanningen en trompetten.